Toen er bij Catherina Elisabeth Keyl al haar op groeide, moest zelfs de oudste van onze drie hoofdredacteuren nog geboren worden. Maar goed, elke schooljongen droomde ooit van sex met de juf. En wie hoorde niet die plattitude over die ouwe fiets waarop je ‘het’ moest leren?
Dus we doen het in alweer aflevering 4 van de rubriek ‘Generatieconflict’ gewoon: ook Catherine Keyl (van 24 oktober 1946 te Den Haag) bezien als potentieel neukmateriaal.
Wat zegt de late 30′er?
“Ik denk dat Catherine erg betrokken is en bovendien vele malen slimmer dan haar evenknie van weleer. Je weet wel, die oude Gooische Matras die maar niet opgehaald wil worden door de Kringloopwinkel. Volgens mij is ze onderhoudend en een aangename gesprekspartner. Het tegen het jongbejaard zijn aanschurken is iets waar ze denk ik enige moeite mee heeft. En dat is nergens voor nodig. Het enige probleem is dat telkens wanneer ik Catherine Keyl zie ik aan Dame Edna moet denken. En dat is dan meteen de reden waarom ik een zwak voor Amanda Spoel had.”
Wat zegt de 40′er?
“Ik ken Catherine Keyl persoonlijk. Tijdens mijn optredens voor Radio 1 liep ik haar regelmatig tegen het lijf. Catherine is een aardige vrouw, vergroeid met haar iPhone waarmee zij naar eigen zeggen volstrekt niet overweg kon. Vooral van de ringtone werd zij helemaal gek. Ik heb het apparaat toen voor haar op de trilstand gezet. Dat ze een week later een spraakmakende column schreef over een nieuw speeltje dat haar seksueel tot grote hoogten bracht, is geen toeval. Je mag dus rustig stellen dat ik min of meer verantwoordelijk ben voor dat anderhalf uur durende, 12-voudig orgasme waaraan Catherine refereerde. En daar ben ik eerlijk gezegd best wel trots op. Dus ja, ik heb haar gedaan. Min of meer dan hè.”
Wat zegt de 50′er?
“Ik kan me zomaar voorstellen dat ik een avond heel erg zou kunnen lachen met Catherine Keyl, maar daar wilde ik het graag bij laten. Eerder dit jaar zei Catherine dat ze – indien een leuter van vlees en bloed even niet beschikbaar was – regelmatig naar de vibrator greep om aan haar gerief te komen. Ik zou zeggen: ga zo door, Catherine!”
