Enige culturele achtergrond is mij vreemd. Ik kom uit een zielloos dorp dat graag een stad wil zijn maar daarin faalt. Iedere dag opnieuw. Daarom ben ik jaloers op mensen die wel een eigen cultuurtje hebben, zoals Rotterdammers. Een Rotterdammer is altijd trots op z’n stad, hoe beroerd die stad er ook aan toe is en hoe slecht z’n voetbalcluppie het ook doet. Die onvoorwaardelijkheid, dat vind ik mooi.
‘Was ik maar een Rotterdammer’ denk ik dan.
Een echte Rotterdammer gaat uit van het credo niet lullen maar poetsen, hij zegt in een gesprek opeens woorden als ‘wezenloos’ en bestiert een tweedehandszooiwinkel op het Noordereiland. Daar drinkt hij halve liters bier, kijkt hij naar voorbijvarende schepen en naar de Koninginnebrug die op gezette tijden opengaat. Daar is hij gelukkig.
Rotterdammers zijn tof omdat ze geen Amsterdammers zijn. Ze gaan niet prat op potsierlijke pracht en praal en lang vervlogen tolerantie van decennia geleden maar houden van eenvoud, noeste arbeid en ‘doe maar gewoon’. Een Rotterdammer zegt wat ‘ie vindt en als je het niet met ‘m eens bent, dan kun je de vinketering krijgen.
Dan KEN je de vinketering krijgen, ja!
Kennen, kunnen, konnen… de touwtyfus!
Jammer dat je om Rotterdammer te zijn ruggengraat nodig hebt. Dus blijf dromen.
Rotterdammers
Een gefrustreerder volk bestaat er niet
Een afgedankte allochtoon uit Amsterdam als Burgemeester
En altijd maar en eeuwig onder Ajax staan.
Zelfs als Ajax totaal uit vorm is of een slecht team heeft
Wanhopig worden ze ervan
Die misplaatste trots een Amsterdammer lacht zich er rot om
Hoe Rotterdammer, hoe beter. Ik sluit me sowieso aan bij wat Reet al zei. En Marco klinkt als een import-Amsterdammer die er al twee (2!) jaar woont. Echte Amsterdammers malen niet om Rotterdam, namelijk.