Ik droomde dat ik Geert Wilders was. Ik lag in de stoel bij de tandarts, met zes bodyguards om me heen. Ik wilde mijn ondergebit laten bleken, maar de tandarts mocht van mijn lijfwachten niet bij me in de buurt komen. Als basketballers stonden ze om me heen, met gespreide armen, de rug naar me toe, alsof ik de basket was, terwijl de tandarts de meest wilde schijnbewegingen maakte.
Plotseling hoorde ik gegil van mijn lijfwachten. Ik zag waarom. De tandarts bleek een schaterende Gordon te zijn, in een witte doktersjas. Hij lachte op heel enge, onnatuurlijke wijze.
Toen begon de horror.
De kaak van Gordon zakte en zakte. Zijn mond werd groter en groter, veranderde in een wit blinkende, enorme shovel. Eén voor één verdwenen mijn lijfwachten, gillend van angst in die enorme muil.
Het volgende moment waren alleen Gordon en ik nog over. Hij was verworden tot twee lange rijen op elkaar geplaatste tanden, metershoog. Ze blonken als spiegels.
Ik zag mezelf, met mijn waterstofperoxide-kapsel. Ik was nog steeds Geert, maar mijn hoofd was nu een enorme tandenborstel.
Toen schoot ik wakker.
Geen idee waarom ik dit droomde.
ik heet jemama