Van ons, voor jullie...
Weet u het nog, Tristan van der Vlis? In een winkelcentrum in Alphen aan den Rijn schoot hij zes mensen dood en verwondde er zeventien. Iets met „ernstige fouten bij het verlenen van de wapenvergunning.”
Zal nooit meer gebeuren.
Daar gaat de politie nu beter op toezien. Betere controle!
Hoe?
Middels onderstaand formulier. Wel eerlijk invullen hè!
Ach ach, overheid. Jezelf juridisch indekken was nog nooit zo gemakkelijk:
Elke week in je mailbox!
De Bond werd platgebeld door wanhopige senioren. Men was dagen bezig om de procedure onder de knie te krijgen. Alleen al het uitvouwen van dat enorme stembiljet. Waar leg je dat bijvoorbeeld neer in je verzorgingsflatje met je eenpersoons bijzettafeltje?
Wat als er straks een onverstaanbaar gillende baardmans met een Kalasjnikov voor mijn deur staan? Ik bedoel, een klein beetje research en je weet waar ik woon. Stel dat die extremist allerlei gaten in mijn gezin en mij schiet?
Alle oplossingen die gedurende tweeduizend jaar beschaving zijn aangedragen, hebben er niet toe geleid dat de helft van onze bevolking zich veilig kan voelen op straat, alleen in het donker. Dus misschien moeten we het over een andere boeg gooien.
‘Slachtoffers moeten een gezicht krijgen’, noemen media deze vorm van tranentrekjournalistiek. De nieuwsconsument moet zich kunnen inleven in de tragedie en in de slachtoffers, hoe hun laatste momenten zijn geweest.
"Je mag de mijne wel lenen," grapt Koelman en beiden liggen ze even dubbel.
En opeens was het warm. Niet laf Nederlands warm, dat je toch een jack aan moet en het alleen in de zon, uit de wind draaglijk is. En dat je het na een tijdje toch ongemerkt koud krijgt, maar dat iedereen tegen de klippen op blijft roepen hoe lekker het buiten is. Nee, sinds een paar dagen is het echt warm, door en door warm.
