De droom van Wim: Pisang Ambon

09-01-2014 door Wim Heitinga

Ik droomde dat ik Pascal Vugts was. Op de een of andere manier had ik de hele tijd een opgejaagd gevoel, alsof ik iets moest doen maar niet wist wat. Daarom liet ik de boel de boel en ging ik keihard aan de zuip. Ik zoop zo hard dat de hele wereld groen werd, ik dronk Pisang Ambon en zag er uit als Shrek. De fles Pisang leek oneindig vol te zitten en de barman bleef maar schenken. Om zes uur ‘s ochtends werd ik de kroeg uitgebonjourd nadat ik de toiletten een make-over had gegeven met mijn gifgroene braaksel. Uitgeput fietste ik naar huis, in de verte hoorde ik de roep van een vogel die klonk als ‘trrring trrring’, en in mijn droom werd ik wakker en ik besefte dat het mijn telefoon was. Een ziedende Luuk Koelman aan de lijn, ik kon hem niet zien maar ik vermoedde dat hij rood aanliep. Waarom ik nog steeds aan het dromen was terwijl  duizenden mensen uitzagen naar mijn belevenissen, wilde hij weten. Ik stamelde “maar mijn droom was nog niet afgelopen”. Geen idee waarom ik dit droomde.