Regelmatig krijg ik elektronische post van getrouwde dames inzake pornografie. Meer specifiek: mail waarin mevrouw een vraag heeft over haar echtgenoot en porno. Deze luidt altijd: manlief beweert nooit, maar dan ook nooit pornografie te kijken. Kan dat kloppen? Bestaan dergelijke mannen?
Deze vraag is in 2009 wetenschappelijk beantwoord. Per toeval weliswaar, daar het hier een zogenaamde „bijvangst” betrof. Wat was het geval? Het Interdisciplinary Research Center on Family Violence and Violence Against Women in Montreal wilde de invloed van pornografie op de seksualiteit van de man onderzoeken. Tevens diende de vraag aan de orde te komen of pornografie het vrouwbeeld van de man (nadelig) beïnvloedt.
Nu dient men bij wetenschappelijk onderzoek altijd een controlegroep te raadplegen. Voor deze studie omtrent de effecten van pornografie zochten de wetenschappers dan ook naar heren tussen de 20 en 30 jaar die nóóit pornografie hadden geconsumeerd.
Enfin, na maanden speuren werd het onderzoek afgelast. Het bleek letterlijk onmogelijk heren te vinden die nimmer pornografie hadden gekeken. De onderzoekers wijdden er zelfs een persbericht aan: „We couldn’t find any”.
Enfin.
Mijn advies aan de lezeressen van HoeMannenDenken luidt dan ook: vraag nóóit aan uw partner of hij pornografie kijkt. Het is niet alleen een domme vraag (hopelijk begrijpt u dat nu), maar bovenal: HET GAAT U NIETS AAN.
Als psychotherapeut ben ik dan ook van mening dat u pas iets te klagen heeft indien u van mening bent dat manlief in het geheel niets heeft opgestoken van alle verorberde pornografie.
Rest mij nog één enkele vraag, geachte lezeres. Kijkt ú wel eens pornografie? En zo ja, hoe vaak? Graag melden in het reactiepaneel, met uw leeftijd erbij en de vermelding of u al dan niet een relatie geniet.
Alvast hartelijk dank voor uw medewerking!
Een belezen mens -ik zal geen namen noemen, maar het is een Rotterdamse schrijver- zei eens hierover: elke man (m/v) heeft recht op een Blauwbaardkamer in zijn hoofd. En daar houd ik mij aan.