Gordon Heuckeroth, daar hebben wij dus een dingetje mee. Vijf keer maar liefst toog Jan Dijkgraaf naar het statige Amsterdamse grachtenpand alwaar de advocaat van de heer Heuckeroth zetelt. Om uiteindelijk huilend terug te komen met de volgende minnelijke schikking: een column voor Gordon, drie maanden lang.
Dan nu het goede nieuws: dit is zijn twaalfde en dus laatste column. Goddank. En jij ook bedankt natuurlijk, Heuck, oude reus.
Hallo allemaal,
Gisteren was ik samen met Geer te gast bij een heel groot varkensfokbedrijf. We moesten daar aan de slag met biggetjes. En die zijn lief! Vroeger dacht ik altijd dat zulke „fokfabrieken” slecht zijn voor biggetjes, maar dat is dus helemaal niet waar.
Al die duizenden varkens met hun biggetjes bij elkaar, heeft meer iets weg van een gezellige grote stad. Sterker nog; veel vrouwtjesvarkens zijn daar zo gelukkig dat ze zelfs meer biggetjes werpen dan ze tepels hebben.
Dat is gevaarlijk want dat kan voor onderkoeling zorgen bij die lieve diertjes.
Aan Geer en mij dus de taak twee van die biggetjes voor wie geen plek meer was bij hun mama, warm te houden. Dat gebeurt dus altijd door ze heel voorzichtig in een bakje met warm water te houden. Dat mochten wij doen.
Hartstikke leuk natuurlijk!!
Maar goed, na een minuut of wat hadden we dat ook weer gezien en moesten we toch door met de opnamen.
Is dit serieus?
Walgelijk! Zal die vent is aan zn oren ophangen!
Of dat de bio industrie niet al genoeg leed is voor die varkentjes!
Hahahaha… Die San, helemaal van slag.