Dames, opgelet. In dit stukje pogen we de begrippen ‘Japanners’, ‘afscheid nemen’ en ‘poes’ te verenigen. Heikele zaak? Valt alleszins mee. Kijk, afscheid nemen is natuurlijk altijd lastig. Dat valt niet te ontkennen. Of het nu om ome Cor of versleten sandaaltjes gaat, het kan een behoorlijk emotionele gebeurtenis zijn. Zeker voor vrouwen, want emotionele wezens. Maar kijk die immer gekke Japanners eens met een creatieve oplossing uit de hoek komen die het lijden een halt toe roept!
We flitsen even naar het land van de Rijzende Zon. Geen tof land voor de meeste zoogdieren: los van de talloze walvissen die in het kader van onderzoek worden getorpedeerd of honderden dolfijnen die bruut worden afgeslacht in een beruchte baai des doods (hee, dat was vanochtend!) worden er in Japan ook ieder jaar 200.000 dieren voorzien van een spuitje die een einde maakt aan hun leventje. Straathonden, zwerfkatten, dat soort. Min één, zo blijkt. Want straatkat Nyankichi mocht dan wel binnengebracht zijn met een lekkend oog en een gebroken kaak, het diertje schopte het acuut tot mascotte van het asiel waar hij werd binnengebracht. Hop, aan het werk!
Moraal van dit verhaal: kun je maar moeilijk ergens afscheid van nemen, dan kun je er altijd nog een mascotte van maken. En geloof ons: je komt er mee weg. Die oude tas vol gaten en schimmel waar je zoveel reizen mee maakte prijkt nu aan de muur als permanente herinnering. Of die veel te dure maar ook te krappe schoenen die al tien jaar onderin de kast staan? Vooraan zetten als voorbeeld. Dat volle condoom uit die stomende supernacht met hoe-heet-ie-ook-alweer: meteen inlijsten. Oh, en natuurlijk dat zakje van het meest rustgevende kopje thee ooit…want weggooien is zonde!
