Hai! Uw favoriete modeontwerper hier. Ik wil u graag bijpraten over het laatste modenieuws. In Parijs had ik van de week namelijk een werkoverleg met mijn collega’s, om gezamenlijk te bepalen wat dé trends zouden worden voor komend voorjaar.
Carmen, werkzaam bij Prada, begon het overleg door ons allemaal hatelijk welkom te heten. “Fan-tas-tisch dat jullie zijn gekomen, ook jij Jane, en wat zit je haar weer fa-bu-leus. Ahum. We beginnen met Sheila, zeg jij het maar kind: wat worden volgens jou dé trends dit voorjaar?”
Sheila opperde om vooral veel met kleuren te werken, felle kleuren op een donkere ondergrond. “Oogverblindend blauw of helrood, schitterend. En geel. Weet je wat? We doen ze alle drie in een soort jurk-concept en daar draperen we een gordijn overheen. Het catwalkmodel geven we voor de gein dikke, borstelige wenkbrauwen. Ziet er níét UIT! Dus dat zal wel hoge ogen gooien!”. “O.My.God“, riepen haar toehoorders, “totally fabulous!!”. Guido, de ontwerper van Alexander McQueen, begon hysterisch te gillen en verzon ter plekke een baanbrekende nieuwe outfit. “Wat… dacht je van dit” riep hij, terwijl hij het tafelkleed van de tafel griste. “Een rood-velours salontafelkleedje als rokje, een futuristisch goudzwart topje en een helm. Oók van goud. Is het niet HYSTERISCH?? Hahahaha, net als ik!!” krijste de modenicht.
De beer was los. Guido had geen LSD nodig om tot de meest afzichtelijke kunstwerken te komen. Hij kickte op zijn eigen tomeloze inspiratie en de roem die hij als modeontwerper zou vergaren. Met in zijn ene hand zijn gezwollen mannelijkheid en in zijn andere een tweetal pennen schetste hij, hijgend en onderwijl straf masturberend, haute couture na haute couture. Zo nu en dan keek hij zijdelings in de spiegel naar zichzelf, modekoning Guido. In zijn universum bestond het voorzetsel ‘te’ niet. Behalve te gek, hoewel niets hem te gek was.
Toen maakte Stéfanie, de ontwerpster van Louis Vuitton, zachtjes haar entree. Ze pakte een pen en ging in een hoekje van de ruimte zitten, waarna ze één schets maakte. Ze prikte ‘m op de muur met een punaise en verliet geruisloos het vertrek. Guido zag het en snelde dichterbij, waarna hij spontaan in tranen uitbarstte. Op het papier zag hij een kostuum dat het midden hield tussen kledingstukken uit de garderobe van Lady Gaga en onderdelen die Robocop verloren had. Dit moest het meest afschuwelijke zijn wat hij ooit zag, zo lelijk dat het mooi werd. Guido stortte ter aarde, roepend: “mijn carrière, naar de maan! Zoiets lelijks is toch niet te overtreffen! Dit is te gek!”.
Nu even serieus, dames. Als dit de mode wordt voor het voorjaar, dan blijven wij binnen.
Over die laatste link: bedoel je die kleding of dat hoofd?
Alles! Ik snap dit oprecht NIET.