Gisteren liep ik in de Ikea. Ik heb me daar sinds mijn wangedrag in de ballenbak, zo’n negentien jaar geleden, niet meer durven vertonen.
Man man man, wat is er dáár een hoop veranderd. Opeens verkoopt de Ikea hotdogs, afbakbroodjes en schenken ze goeie koffie. Ik weet nog goed dat ik op zesjarige leeftijd de koffie niet te zuipen vond.
Ja, er is een hoop ten goede veranderd bij de Zweedse meubelgigant. Eigenlijk wíst ik niet wat ik miste, die negentien Ikea-loze jaren maar ik heb m’n paradijs op aarde gevonden. Opbokken met die aanfluiting van SBS6, rijd gewoon naar een Ikea in de buurt en iedere man vindt zijn Utopia. Zolang je ons maar met rust laat; geef ons een krant, een kop koffie en veel goedkoop vreten en wij zijn zielsgelukkig.
Mijn vriendin kon ik met een gerust hart loslaten in de winkel – zij bepaalde de inrichting en ik mocht in het restaurant eindeloos mijn bekertje koffie bijvullen. Daarna kocht ik voor €0,50 een hotdog. Vijftig cent! Voor drieënhalve euro kon ik me helemaal ongans drinken en bovendien zes broodjes worst halen. Het allermooiste: ze hadden een sauzenbar, zodat je zelf kon bepalen hoeveel saus je op je hotdog wilde spuiten.
Mijn vriendin kwam terug met een kar vol kaarsen, lampen en beddengoed en nadat we hadden afgerekend, vierden we onze blijdschap bij de McDonalds. Het was een mooie dag.
Heerlijk zo’n mooi blij stukje!