Van ons, voor jullie...
“Lieve Tineke,
Ik mis je. Ik mis jou en de kinderen. Ik mis ons echtelijk bed. Nu, met mijn voorlichtster Saar, moet het altijd vlug-vlug in de campagnebus. Maar dat is niets voor mij, want elke keer staat die Adri Duivesteijn dan heel irritant op het raampje te tikken.
Lieve Tineke, links op de grafiek de manifestatie van mijn begeerte toen ik nog bij jou was. Rechts hoe het er nu bij hangt. Kom je alsjeblieft terug?
Liefs,
Je Diederik”
Elke week in je mailbox!
Stiekem voel ik mij heel even de Superrerlatieredder van de eeuw. En dan nog wel van een relatie die ik helemaal niet wílde redden! "Spijt is goed. Rectificatie is beter," mompel ik daarom maar.
Het net begon zich te sluiten, langzaam maar zeker. Met als hoogtepunt, of dieptepunt zo je wilt, het DNA onderzoek, begin 2018. Werd de grond te heet onder je voeten, Jos? Vluchtte je daarom, eerst naar de Vogezen, om uiteindelijk in de buurt van Barcelona te eindigen?
Ik ben geen kritische man inzake relaties, absoluut niet. Er zijn evenwel grenzen. Ik heb ooit een teerbeminde gehad die oprecht in de veronderstelling verkeerde, dat Bill Wyman de drummer van The Beatles was. Die meid heb ik onverwijld mijn deur gewezen, haar huilebalkerige muzikale troep achter haar aan gooiend: haar fado-langspelers vol deprimerende, Portugese vrouwenstemmen, die verhalen over misgelopen liefdes, in duigen gevallen toekomstdromen, gesneuvelde vriendschappen, geflopte familierelaties…
Ze waren broeders, eensgezind, aimabel...
Vaak als ik me voorstel, moet ik aan Tatjana Šimić denken. Haar Flodder alter-ego Kees heeft vast nooit moeilijk gedaan over haar niet geslachts-specifieke voornaam.
Samsom was niet de enige die een 'kregelig' telefoontje van Pechtold kreeg.
