Opeens zie ik hem met heel andere ogen: mijn mentor, gewaardeerde collega en kunstig schrijver Luuk Koelman. Een beetje zoals Youp van ‘t Hek zingt in ‘Flappie’, nadat hij ontdekt dat zijn vader z’n lieve konijntje heeft omgebracht, ‘opeens zag ik mijn vader als een vreselijke man’.
Aanleiding? Dit bericht. Tilburg wietstad. In de Brabantse stad is de kans groot dat 1 op de 10 mensen die je er ontmoet in de drugshandel werkt. Of op z’n minst iemand kent die in het criminele circuit zit. Dat zet je toch aan het denken.
Ik weet niet of ik met dit bericht zojuist mijn eigen doodvonnis heb getekend. Misschien lezen we binnenkort iets in de krant over ene Luuk K. en zien we foto’s van een zolder vol planten, horen we verhalen over een mega-operatie geleid door Neerlands bekendste columnist. Hiding in plain sight, het idee was even lumineus als doortrapt. Ik beweer niets maar ik vrees dat er vanaf vandaag een zweem van wantrouwen tussen ons blijft hangen, Luuk. Gelukkig doe ik aan zwijggeld. We DM’en!
En nog niemand heeft Brabo-grappen durven maken?
Oppasse jonguh!