Ik droomde dat ik een varkenshouder was. Het was een zaterdag en we gingen er met alle varkenshouders van Nederland eens gezellig tussenuit. Waar naartoe? Dat werd natuurlijk zo lang mogelijk geheim gehouden!
Het was een gedrang van jewelste op het erf van boer Biet, want we waren met 872 collega’s. En ook al hadden we maar één oude touringcar, dat mocht de pret natuurlijk niet drukken.
Gezellig op elkaar gepakt en met alle raampjes dicht, begonnen we vol goede moed aan de reis. Eigenlijk was het direct al mooi weer, want in de bus steeg de temperatuur rap naar de 41 graden. Zo kwamen we meteen in de juiste vakantiestemming, want we gingen via de Route du Soleil naar het Spaanse Salou, om aldaar de buikjes eens lekker rond te eten.
Maar liefst twintig uur duurde de reis. Genoeg tijd voor alle 872 varkenshouders om elkaar eens goed te leren kennen. Ja, ik zag wel dat de heren het prima naar hun zin hadden. En iedereen maar roepen en doen, terwijl ze over elkaar heen liepen!
De meesten waren op zoek naar water. Bij vertrek was gezegd dat het water bij de eerste halteplaats zou worden klaargezet, maar de chauffeur reed in één ruk door naar Salou. Tijd is geld, en pauzes zorgen alleen maar voor onrust in de bus.
Eenmaal in Spanje aangekomen, bleken dertien varkenshouders de reis niet te hebben overleefd. Daar waren de overige varkenshouders best wel een beetje stil van.
Totdat ze doorhadden wat die dikke man met dat roestige aardappelschilmesje en de rubber handschoenen kwam doen: hen onverdoofd castreren. Ja, toen was het direct weer een gegil van jewelste. Puur van de pret natuurlijk, want varkenshouders voelen daar niets van.
Toen schoot ik wakker. Geen idee waarom ik dit droomde.
