Uiteindelijk komt de hele wereld neer op één eenvoudig filmpje. De cirkel des levens, zo u wilt, het eeuwige AL, vastgelegd in een zeven minuten durend fragment uit een oude docu van de meester, Roy Dames.
Vrijwel iedereen op deze wereld is een stumper, iemand die zich voor iemands karretje laat spannen. Dag in, dag uit. Het werkvolk, u, de belastingbetaler. Mensen met dromen en idealen die ze waarschijnlijk nooit of ten dele waar kunnen maken omdat de realiteit weerbarstig is. Er moet simpelweg brood op de plank komen, en een dak boven je hoofd omdat je wijf anders gaat zeiken. Dan is de rest opeens van ondergeschikt belang. De tyfus dan maar met je idealen.
Er is ook een handjevol mensen dat de wereld in hun greep heeft. Zij zijn de kar waarvoor ze al die stumpers spannen. Zij hebben geen hoger ideaal dan zichzelf. Dat soort lui vecht niet voor vrijheid en onafhankelijkheid, zij gaan niet de barricaden op. Ze weten wel beter; rust, orde en regelmaat is de leus. Als iedereen netjes doet wat er van hen verwacht wordt (hard werken, centjes verdienen), als iedereen te vreten heeft en een dak boven hun hoofd, dan houdt het plebs zich wel gedeisd.
Geen gemor, geen gezeur. Zie hier: Jos de stumper en Bob de autocraat. De wereld in een notendop.
Schrijnend.