Doe het eens. Eet eens een hot dog in de hotdoghoek bij de IKEA. Je hoeft je er niet voor te schamen. Zeker niet na alles wat je als man hebt moeten doorstaan.
De IKEA. De man komt er niet graag. Bij binnenkomst kom je eerst langs IKEA Kinderland. Dat is een balie waar je je kind af kan geven. Ze worden dan in de ballenbak gelegd tot papa en mama terugkomen van hun expeditie. De kleine zit ondertussen schaapachtig tussen zijn leeftijdsgenootjes een bruine bal aan het assortiment toe te voegen. Plastic rood, plastic blauw, plastic groen en zacht warm bruin.
Eenmaal bovengekomen begint de marathon. Eerst moet je kijken naar voorgefabriceerde kamertjes met plastic tv’s en houten boeken. “Hoe het er eventueel uit zou kunnen gaan zien” aldus de IKEA. Niemand woont zo zoet. Niemand.
Je kan er bureaulampjes kopen voor twee euro. Daar moeten er dan weer vijf van worden gekocht waardoor je als man weer met zo’n onhandige blauwe tas de komende kilometers achter je vrouw aan loopt te slenteren. Je weet op dat moment al dat je die avond op zolder staat om die lampjes ergens achter de kerstspullen te drukken. “Toch niet helemaal onze smaak” zal het oordeel zijn. Omdat je voor dat tientje ook niet helemaal terugrijdt, en weggooien zonde is, sta jij straks weer op die gammele vlizotrap.
Kotsmisselijk van die slingerweggetjes neem je de trap naar beneden. Daar staan nog duizenden geurkaarsjes op je te wachten. Omdat alles geen reet kost ligt de blauwe tas inmiddels op een steekwagen vol met matjes, lampjes, afwasborstels en plastic planten.
Met het schuim op de bek druk je de wagen richting het magazijn want je moet nog op zoek naar die leuke kast. Die kan je niet zo meenemen. Nee, die zag je een uur geleden boven staan en die moet je ophalen in rij 4 vak 13 in het magazijn. Eenmaal aangekomen blijkt het bouwpakket zo groot dat je twijfelt of het überhaupt in de auto past. Je gokt het erop en loopt met 
samengeknepen billen naar een van de 23 kassa’s.
Er staat overal een rij. Je probeert je lading te dumpen op de kassaband maar dat lukt niet. De kassaband is net een meter lang waardoor alles weer op moet tillen voor de mevrouw het laserapparaat.
En dan zie je het. Hot dog: 50 cent. Dat is het moment om alle ellende te vergeten. Die plastic kipworst is voor jou. Je pompt mosterd en schept gebakken ui. Je eet hem met trots en vol passie. Je staat in de hotdoghoek tussen allemaal mensen die schichtig om zich heen kijken alsof ze elk moment betrapt kunnen worden.
Het doet jou niets. Je tapt zelfs nog een ijsje. Je hebt het weer doorstaan.
