Een sterfgeval is een van de meest droevige zaken van het leven. Net als op liefde is er op droefheid geen stempel van grootte te plakken; je kunt nooit zeggen welke mate van verdriet een sterfgeval kent. Het is goed dat je vriend troost bij je vindt, en het toont eens te meer aan dat liefde en verdriet ontzettend dicht bij elkaar liggen.
Nu heb je er moeite mee dat hij zijn ex heeft ingelicht en dat maakt je jaloers. Zij heeft jouw vriend, zo maak ik op uit je schrijven, langer gekend dan jij hem. Waarschijnlijk heeft zij de oom ook gekend en heeft ze daar zelf ook verdriet om. Om haar daarom een aandachttrekker te noemen, is dan ook tamelijk hypocriet van je; niemand heeft patent op verdriet en dat van jou is niet belangrijker dan het hare.
Je geeft tevens aan dat je dit (zijn toenadering tot zijn ex) stiekem hebt ontdekt en dit niet tegen hem gaat zeggen. Eenieder zal concluderen dat zoiets in een gezonde relatie, waarin je lief en leed met elkaar deelt, niet verstandig is. Zeker niet in een lastige tijd als nu.
Kortom: je gedraagt je hypocriet, verzwijgt dingen en veroordeelt een ander om zijn en haar verdriet. Wat vind je daar eigenlijk zelf van?
Ik vind het meest schrijnende nog wel dat hij een relatie had met iemand van slechts 3,5 jaar. Maak je daar eens druk om, Itsssme!
Ghèhèhè…maar echt!