Lieve Mona,
Mijn man Gert en ik zijn tien jaar samen. We hebben twee kleine kinderen. Gert is een zeer ingetogen echtgenoot die de Heere kent. Nu wil hij onze verzekeringen opzeggen en stoppen met het inenten van de kinderen, met het argument volledig op de Heere te vertrouwen. Ik zie dit absoluut niet zitten. Het laten inenten van onze kinderen voelt voor mij als het nemen van onze verantwoordelijkheid.
Maar nu ben ik ook bezig in het boek ‘Een vrouw naar Gods hart’, van Elisabeth George. De schrijfster pleit ervoor dat ik mijn man moet volgen. Hij is mijn hoofd en ik ben verantwoording aan hem schuldig. En mijn man is weer verantwoording schuldig aan de Heere.
Wat nu, lieve Mona? Rationeel wil ik het liefst dat mijn kinderen worden ingeënt, maar ik wil ook de Heere (en mijn man) gehoorzaam zijn.
Groetjes,
Mariska
Lieve Mariska,
Het huwelijk is een prachtig instituut, zo ook het gezin. Het gezin vormt de hoeksteen van de samenleving, met als kernbegrippen: zorgen voor elkaar en bouwen aan de toekomst. Vanuit de eigen kracht voor elkaar. Dát is waar jullie zuinig op moeten zijn.
Maar om dat zo te houden, zijn nu keuzes nodig. Voor meer liefde, een goede relatie en zorg en aandacht voor elkaar. Ik geloof dat jullie sterker uit deze crisis kunnen komen als jullie nu de juiste keuzes maken. Samen kunnen jullie dat. Samen kunnen jullie meer!
Alle goeds,
Mona.
