Belastingtechnisch had het voor HoeMannenDenken ooit voordelen om zich te vestigen in Rusland. Daarbij snapten we die Russen wel; ze houden van een goed glas drank, van hompen vlees naar binnen werken en ze kicken op berenjacht. Precies onze hobby’s.
Nou goed, veel meer dan een formaliteit was het destijds niet. Bij toerbeurt verbleven we een weekje in Moskou en dat was heus geen straf. In die week haalden we de banden aan met de FSB, Peter d’Hamecourt en wat obscure journalisten van Novaja Gazeta. Bovendien doet Moskou een mens goed.
Althans, dat deed het dus. Onder de bezielende leiding van Luuk Koelman en voorheen ook Jan Dijkgraaf, is HoeMannenDenken uitgegroeid tot wat ze in Rusland scharen onder de ‘massamedia’. En die kwalificatie blijkt niet zonder gevolgen.
Hoeveel we ook slijmden bij kameraad Poetin, we lijken nu alsnog onder Delft toe moeten spitten. Met duizenden bezoekers per dag reiken onze tentakels inmiddels tot in de krochten van het Russische internet, we zijn te groot, te invloedrijk geworden, en mogen daarom niet langer ongestraft alles maar schrijven.
HoeMannenDenken is een bedreiging voor de Russische man. We zijn te eerlijk en te open, en de Russische vrouw begint de gemiddelde Rus aardig door te krijgen. Kameraad Poetin ontving duizenden brieven van hopeloze Russen, met maar één verzoek: ‘stop die Nederlanders! Ze verzieken ons leven!’
Uit betrouwbare bron vernamen we dat zelfs Poetin’s vrouw de narcistische, eigenaardige trekjes van haar man doorheeft en hem zodoende manipuleert en bespeelt. Poetin zelf is furieus, hij weet dat het gebeurt maar kan zich er niet tegen verzetten. Daarom jankte Vladimir er een wet doorheen waarmee ons werk onmogelijk gemaakt wordt. In korte tijd zijn de relaties met Moskou ijs en ijskoud geworden.
We moeten dus verkassen, ons hoofdbureau naar een ander land verplaatsen. We staan als invloedrijke bloggers namelijk onder staatscontrole, en vriend Poetin is er alles aan gelegen onze vrijheid beetje bij beetje verder in te perken.
Wij roepen alle bloggers in Rusland op vooral wél te blijven schrijven, ook als je niet de luxe hebt te kunnen vertrekken. We bieden onze excuses aan voor het verzieken van de internetvrijheid – dit was nooit de bedoeling. De redactie staat vierkant achter jullie maar we zoeken nu eerst een nieuwe, veilige thuishaven vanwaaruit we voortaan kunnen werken. De gesprekken lopen nog met Pyongyang en Teheran.
Guys, ik krijg net bericht dat Albanië de tarieven voor buitenlandse ondernemingen positief bijstelt. De grondprijs in Tirana is nog te behappen, lijntje uitgooien dan maar?
Doen!
Is het tussen die hoetsies en toetsies al bijgelegd? En welk oeleboeelland was dat ook alweer? Kunnen we daar een all-inclusive filiaal openen.