Stel: je bent ergens te gast, en je krijgt een hap lauwwarme witte rijst met hompen kippenpoot voorgeschoteld en het enige wat dit zogenaamd exotische vreten ietwat kan opleuken, is een flinke lik gemalen en gekruide pepers, en dat je dat dan vraagt aan de gastheer, welke het vervolgens weigert. Serieus? Wat voor een zwakzinnige amoebe ben je dan? Waar zit je verstand als je iemand het rode goud onthoudt, wat ben je dan denkende?
Ze hebben het dan wel steeds over die Russen en die ISIS-jongens en zo, dat het vreselijke mensen zouden zijn, maar we horen dus nooit iets over Afrikanen die mensen sambal weigeren. GEEN SAMBAL BIJ is een ongekende gruwel maar zo rollen die Afrikaners kennelijk.
Sambal is magischer dan Hans Klok, meer fantastisch dan een fantaserende fantast met een delirium en zorgt voor smaakorgasmes waar Gordon Ramsey een harde plasser van krijgt. Maar dan wel goede sambal, zoals mijn opa het at in Indonesië. Hij smeerde het goedje op brood, met kaas erbij. Of met eetlepels tegelijk door de nasi. Sambal is een essentieel onderdeel van mijn leven. Ik kan me dan ook geen leven zonder voorstellen.
Echte sambal is gemaakt met van die viesstinkende trassi, ketjap en god weet wat voor wazige kruiden die Indo’s erin proppen. Het is in ieder geval géén sambal oelek. Oelek is een bespotting voor al die mooie soorten peperprut die er bestaan, het is de Chinese satésausvariant van sambal: een smakeloze, zoute bende.
Nee, dan die zelfgemaakte meuk van de Molukse buurvrouw – dát is het soort sambal dat verplicht op elke tafel zou moeten staan. Altijd, overal. Maar ja, maak dat maar eens wijs aan een Afrikaan. Of aan ‘Beste Beatrijs’.
Beste Beatrijs, waarom mag je bij je gastheer de sambal niet zelf uit de koelkast halen? Waarom is dat verwend gedrag? Heeft u enig idee hoe belangrijk sambal kan zijn voor iemand? En dan die potsierlijke vergelijking met mayonaise; mayo gebruik je om te camoufleren, het is hetzelfde als appelmoes. Dat kun je nooit en te nimmer gelijkstellen aan de goddelijkheid van de Indonesische smaakmaker. Een beetje meer inleving zou u sieren.
Dat gezegd hebbende, is het tijd voor een loempia. ‘Wil meneel met zoet saus of pittig saus?‘
Leven zonder sambal = geen leven.
Exact!
Zoiets ja!
Je hebt je maar te schikken naar wat je gastheer je aanbiedt Bastiaan. Beatrijs is duidelijk genoeg. Het zou wat zijn zeg. Als iedereen maar overal bij iedereen in elkaar’s kasten op zoek gaat naar de sambal, witte balsamico-azijn, gembersiroop, basilicum, walnootjes, rode wijnazijn, truffelolijfolie. Je moet wel een beetje je grenzen kennen.