Cameratoezicht op jeugdgroepen in Amsterdam Noord, cameratoezicht tegen drugsoverlast in Sittard-Geleen, cameratoezicht rond stadion De Galgenwaard.
Cameratoezicht is vandaag de dag het lapmiddel tegen alles. Meer beveiligingscamera’s zouden tot minder criminaliteit leiden en een verhoogd gevoel van veiligheid bij de burger in het algemeen, en vrouwen in het bijzonder, geven. Denk maar aan parkeergarages.
Niets is minder waar. Afschrikken doet zo’n spiedend oog allang niet meer. Trek als crimineel een bivakmuts over je hoofd en je hebt nergens last van. Bovendien zit achter de meeste camera’s in de openbare ruimte niet eens een bewaker die meekijkt. Met andere woorden: een camera kán handig zijn voor opsporing achteraf, maar om een misdrijf te voorkomen heb je er niets aan.
Daarom dragen camera’s nauwelijks bij aan ons gevoel van veiligheid. Dat komt het best tot uiting op kleine stations van de Nederlandse Spoorwegen. Tot een aantal jaren terug was daar tot ‘s avonds laat altijd personeel aanwezig – nu hangt er een bewakingscamera.
Terwijl de wind over het pikkedonkere, verlaten perron raast, besef je als reiziger maar al te goed dat je een sitting duck bent voor elke gauwdief en crimineel. Maar ja, de Nederlandse Spoorwegen zijn een commercieel bedrijf en een camera is nu eenmaal vele malen goedkoper dan een werknemer van vlees en bloed.
Daar zit de crux, want wat de burger echt wil, is meer blauw op straat. Veiligheid van vlees en bloed. In plaats daarvan verschijnen steeds meer camera’s in het straatbeeld, met nieuwe technische snufjes die het openbare leven nóg veiliger moeten maken. Zo bestaan er al beveiligingscamera’s die met een luidspreker zijn uitgerust. Het idee is dat operators nu vanachter hun monitor onverlaten vermanend kunnen toespreken.
Wie weet schaffen de Nederlandse Spoorwegen deze camera’s ooit aan. “Zeg jij daar, met die bivakmuts op. Wil jij dat oude omaatje bij de pinautomaat eens even met rust laten? Hola, je hebt haar op de grond geduwd. Ja, dat heb ik gezien, schobbejak! Blijf van haar tasje af! Hoor je me? Schavuit! Vlerk! Dat zou je eens bij mij moeten proberen. Ja, ren maar weg met je buit, rotjong!”
Beveiligingscamera’s, je hebt er niets aan. Oké, achteraf staat de dader haarscherp op beeld. Met zijn bivakmuts. Dat dan weer wel.
Scherp (af)gesteld.
Als we met z’n allen heerlijk blijven slapen dan komt er vanzelf een prachtige oplossing [1][2] voor dit probleem Luuk. De ‘op afstand iris scan’ [2] staat te trappelen om deze ‘domme’ camera’s op te volgen. Het enige wat we moeten doen is met z’n allen in deze slaaptoestand blijven verkeren, de ‘oplossing’ (want zo worden ze altijd gepresenteerd) is al klaar.
Mocht dat niet genoeg zijn, die iris scan, dan staan er nog meer ‘oplossingen’ [3] klaar om de wereld veilig te maken. Ik bedoel: braaf.
[1] http://www.theguardian.com/technology/2014/may/04/facial-recognition-technology-identity-tesco-ethical-issues
[2] https://www.youtube.com/watch?v=901lYbPmqu4
[3] http://www.wired.com/2013/01/biometrics/
Excuses, een belangrijk stukje ontbreekt.
Ik geloof niet alles wat deze meneer [1] zegt maar het principe wat hij herkende in veel situaties is in mijn bescheiden optiek zeer correct. Deze wereld werkt volgens het problem-reaction-solution [2] principe. Creëer het probleem, monitor de reactie (vergroot zonodig deze even goed uit via alle media outlets), reik de ‘oplossing’ aan.
[1] http://en.wikipedia.org/wiki/David_Icke#Problem-reaction-solution
[2] https://www.youtube.com/watch?v=iEz5fQ_Pm-g