Lieve Mona,
Mijn man Kees (we zijn elf jaar getrouwd) heeft nooit zin om spontaan leuke dingen te ondernemen met mij. Als ik hem vraag of hij een keer een avondje mee gaat stappen (mijn moeder wil altijd graag op de kinderen passen dus dat is geen probleem), zegt hij gewoon: “nee, geen zin in.” Ik vind dat zo egoïstisch.
Maar als een kwartier later een vriend hem belt om de kroeg in te gaan, weet hij niet hoe snel hij zijn jas aan moet schieten. Dit probleem speelt nu al jaren. Al die tijd probeer ik hem duidelijk te maken dat ik ook behoefte heb om eens een keer iets leuks met hem te ondernemen. Maar dat loopt altijd op ruzie uit. We doen niets leuks meer samen.
Lieve Mona, ben ik nu een zeur? Ik voel mij niet begrepen en zo eenzaam in ons huwelijk.
Groetjes,
Chantal
Lieve Chantal,
Het huwelijk is een prachtig instituut, zo ook het gezin. Het gezin vormt de hoeksteen van de samenleving, met als kernbegrippen: zorgen voor elkaar en bouwen aan de toekomst. Vanuit de eigen kracht voor elkaar. Dát is waar jullie zuinig op moeten zijn.
Maar om dat zo te houden, zijn nu keuzes nodig. Voor meer liefde, een goede relatie en zorg en aandacht voor elkaar. Ik geloof dat jullie sterker uit deze crisis kunnen komen als jullie nu de juiste keuzes maken. Samen kunnen jullie dat. Samen kunnen jullie meer!
Alle goeds,
Mona.
