Bij de Paradise Funeral Chapel in Saginaw, Michigan, hoef je vanaf nu niet helemaal uit je auto te stappen, naar het crematorium toe te sjokken en een tergend saaie dienst bij te wonen om afscheid te nemen van een dierbare. Het kan daar tegenwoordig vanuit de auto met de drive-in uitvaart. Als je met de auto langsrijdt, gaat het gordijntje open, wordt er passende muziek afgespeeld en krijg je drie minuten de tijd om de laatste eer te bewijzen.
IDEAAL! Zouden wij ook in Nederland moeten hebben. Elke uitvaart weer zit ik mij te verbijten tijdens de afscheidstoespraken van mijn ome Cor. Dat tante lekkere taarten bakte op zondag. En ze altijd klaar stond (GAAAPP!!!) om medemensen te helpen. Zal mij toch allemaal aan mijn reet roesten. Ik ben daar voor de gratis koffie en cake.
Of toen oma Juliette overleed. Zat Cor weer op zijn praatstoel! Dat Juliette zo’n goede oma was voor de kleinkinderen. (JA-HAAAAA!!) En die oneindige anekdotes over hoe Juliette als kind op visite kwam en tante Els met haar glazenoog zo eng vond. Staat hij daar eindeloos tegen je aan te ouwehoeren. Ik probeer op een uitvaart een beetje mijn rust te pakken. Het is voor mij ook een dagje vrij.
Maar gelukkig zijn die problemen allemaal verleden tijd met de drive-in uitvaart. Net zoals het condoleren van familieleden die nooit meer spreekt. Warm in de auto. Radiootje erbij aan. Lekker op mijn manier afscheid nemen.
Schitterend concept! Al vind ik drie minuten wel wat aan de lange kant. Je hand opsteken en een keer ‘Doei!’ roepen, is toch zo gebeurd? Desnoods toeter je drie keer. Dat duurt ook maximaal vijftien seconden. Alleen als mijn eigen vader of moeder overlijdt, zou ik uit respect de volle drie minuten nemen. Het blijven toch je ouders he?
Belachelijk zeg. Een uitvaart hoort altijd mooi te verlopen en hoort niet zomaar ff iets tussendoor te zijn.