Internet is één groot archief. Alles is er te vinden. Bijvoorbeeld welke misdadigers sinds 1982 zijn geëxecuteerd door de autoriteiten in Texas, de Amerikaanse staat met de meeste ter dood veroordeelden. Het werk van de ambtenaren van het Texas Department of Criminal Justice is voor iedereen in te zien, want het ‘executieboek’ van de staat Texas staat online. Op het moment van schrijven zijn 517 executies voltrokken terwijl 9 veroordeelden op de dodelijke injectie wachten.
Rond klikken op de website is als slenteren over een begraafplaats en alle zerken lezen. Wat hebben al die geëxecuteerden ooit gedaan? Van elke ter dood veroordeelde staat een foto online en is tot in detail te lezen wat hij of zij op zijn kerfstok had. Plus wat letterlijk zijn laatste woorden waren, want de ambtenaren van het Texas Department of Criminal Justice schreven mee. “I did not kill your loved one, but I hope that one day you find out who did,” zei Luis Ramirez op 20 oktober 2005. Sprak hij de waarheid? We zullen het nooit weten. Enkele minuten later was hij dood.
“Mother, I apologize for not being the man you wanted me to be.” Sommige laatste woorden gaan door merg en been. Behalve dan die van James Russell. Wat hij te zeggen had, duurde drie minuten. Dat vond de ambtenaar met de blocnote (een man, hoe kan het ook anders) wat te veel. Liever lui dan moe, noteerde hij later op de website: “He thanked everybody that fought against his sentence. He spoke to his family and said he would carry their love with him.”
Als je het maar vaak genoeg doet, dan wordt zelfs het bijwonen van executies een sleur.
