Het is dinsdag, en dat betekent doorgaans dat u zich murw en ellendig en afgestompt voelt. Gisteren nam de alcoholroes van het weekend nog lichtelijk de overhand en het was vroeg bedtijd. Nu zit je met een lamlendig gevoel op kantoor, weg te kwijnen achter je smerige toetsenbord. Je voelt je goor, een loonslaaf; je bent iemand wiens mening niet gehoord wordt en die zich laat afbeulen door z’n baas. Met het verstrijken van de weken en de jaren zie je tot je schrik dat die levenslustige persoon van toen verworden is tot een sip burgermens, tot een schim van jezelf.
Wie ben jij eigenlijk? En wat doe je hier? Ben je je bewust van de wereld om je heen, maar dan écht bewust? Denk jij iets te kunnen beseffen of ben je daar helemaal niet meer mee bezig sinds de kinderen, man/vrouwlief, het huishouden en je werk de volle aandacht opeisen?
Daarom iets om je even wakker te schudden. Laat de woorden van onze Matthijs eens op je inwerken, luister het zo vaak je wilt, en daarna nog eens. Het is toch dinsdag en je voelt je brak en levenloos. Heb schijt aan je baan, vanmiddag ga je filosofische discussies houden met die collega naast je die zich net zo beroerd voelt als jij. Doe het, of kwijn voor eeuwig weg in het lusteloze bestaan van een voorgeprogrammeerde modelburger.
