Nee! Mannen in jurkjes op een longboard

04-10-2014 door Wim Heitinga

Zucht, hipsters. U weet wel: jongens en meisjes uit de doorgaans betere milieus die heel begaan zijn met de wereld, jongelui die nog de illusie hebben dat de wereld maakbaar is.

Dat een betere planeet begint bij een verantwoord stuk kalfsvlees. Dat er ooit een dag komt dat honger een verschijnsel zal zijn uit een donker verleden en oorlog niet langer bestaat.

Hipsters; jong grut dat zich wil afzonderen van de rest maar dat op dit moment in zulke groten getale doet dat het alsnog vervalt in de uniforme mainstreammensjes die zich conformeren aan een kapsel met bijkomend knotje, een treurige muzieksmaak en vooral heel veel positiviteit. En niet te vergeten: de kleding.

Herschell rugtas, Carhartt broek, sommigen zelfs met de bijkomende ergenis in de vorm van een longboard. Niet dat ze enig idee hebben hoe het ding werkt, maar hé, je kan ‘m maar bij je hebben! Daarmee laat je zien: ik sta ergens voor. En ze rijden je er ook mee voor je sokken, midden in Utrecht, terwijl ze zich beter voelen want zij doen iets anders. Zij fietsen niet, nee ze longboarden door de stad. En als ze al fietsen, dan alleen op een remloze suïcidefiets. Met je baard.

Sommige hipsterjongens vinden unisex gaaf. Ze doen een dappere poging de man-vrouw verschillen te minimaliseren want ze volgden ooit een 2-daagse gendercursus of studeren culturele antropologie aan de UvA. Verschillen zijn belachelijk en moet je vooral niet onderkennen. Je trekt juist een hipstershirt aan dat tot je knieën reikt. Een mannenjurk. Een kledingstuk om de wereld te laten zien dat je eigenlijk ook geen idee hebt.

Het is een statement van 145 euro, want vergis u niet: dat hipsterspul is schaamteloos duur. Als ieder hipstertje zijn Herschell zou inruilen voor een goedkoop exemplaar van de Bristol en de rest aan een goed doel zou schenken, als alle meisjes wat minder tijd zouden doorbrengen bij de Coffee Company en die latte frappuchino met chococaramelfudge laten staan, als ze allemaal niet elke twee jaar een nieuwe MacBook Pro zouden kopen, wauw… dan kon de wereld er daadwerkelijk heel anders uitzien.

Maar ja. Daar gáát het natuurlijk niet echt om. Het hipsterideaal is alleen leuk zolang het mogelijk wordt gemaakt. Hipsters bestaan bij de gratie van Het Grote Onrecht in de wereld, waardoor zij af en toe vrijwilligerswerk kunnen doen in India om ‘het verschil te maken’ en alleen in eco-biologisch verantwoorde spijkerbroeken lopen om daarmee een signaal af te geven naar de gemiddelde, ongeïnteresseerde Primark-klant.

Mijn bewust kortzichtige conclusie is daarom: de hipster moet gestopt worden. Kom op, we trekken naar het Malieveld. Alle hipsters terug naar Hipsterië!