Ik ben 36 en vrees het begin van mijn midlife-crisis.
Uiterlijk zijn de kenmerken van het definitief verlaten van mijn jeugd duidelijk zichtbaar; de beginselen van een geplooide huid zijn gevormd, mijn ogen worden slechter, ik til me steeds vaker letterlijk een breuk en mijn haargrens begint een treffende vergelijking te tonen met de pruik van Bassie. Alleen grijzer. En kaler.
Innerlijk zou ik een midlife-crisis nu moeten merken. Een rondje googlen leert me dat dit kan gebeuren vanaf je 35e levensjaar. Volgens Wikipedia zou ik kunnen gaan voelen dat ik “uit balans” ben, wat me meteen doet vermoeden dat de auteur van dat stukje een vrouw is.
De demonen uit mijn verleden moet ik willen ontvluchten, ik moet voelen dat ik niet bereikt heb wat ik had willen bereiken, ik moet beseffen dat “dit” het is en ik moet beginnen met het verwaarlozen van mijn gezin.
Hop! Terug de kroeg in, 25-jarige dames versieren, sportauto kopen, baan opzeggen en gaan backpacken in Australië.
Wat stom zou zijn, want waarom koop ik een sportauto als ik toch een jaar op vakantie ben? Zie daar de essentie van een midlife-crisis; je huidige leven ontvluchten met het aanschaffen van speeltjes waar je geen zak aan hebt.
Toch klopt het. Ik heb niet bereikt wat ik had willen bereiken. Dit is het. Het wordt er niet mooier op, zeg maar. Uiterlijk al helemaal niet. Als ik nu niet iets ga maken van mijn leven, eindig ik als arm, onbetekenend lijk.
Eerlijkheid gebiedt mij te zeggen dat dit toekomstbeeld me totaal niets uit maakt. Als dit het is, dan is dat maar zo. Prima.
Nog eerlijker? Zoals het nu is kan ik me helemaal geen midlife-crisis veroorloven. Het lukt me financieel niet om een sportauto te kopen, laat staan om een reis naar Australië te boeken. Ik besef heel goed dat het met mijn uiterlijk een utopie is dat ik 25-jarige vrouwen kan versieren. Sterker nog; ik zou niet eens durven.
Rocklegende Alice Cooper zei ooit in een interview: “Waarom zou ik mijn huwelijk en mijn vermogen op het spel zetten voor een erectie van hooguit 15 minuten en een orgasme van een paar seconden?”
Hij heeft gelijk.
Gelukkig weet mijn vrouw dat maar al te goed.
