Mannen begrijpen niet wat vrouwen drijft om een beeldje van een lachende kikker op de vensterbank te zetten. Is het koopdrang? Is het sociale druk van “de meiden” ? Is het de hoop dat hij in een prins verandert als je hem stiekem kust?
Nee, dat is het allemaal niet. Want ik heb het vermoeden dat de kikker een code is. Een code die vrouwen met elkaar hebben afgesproken. Als jij een beeldje van een lachende kikker op de vensterbank hebt staan, laat jij aan de buitenwereld zien dat jij de broek aan hebt in huis. Dan bepaal jij, als vrouw, hoe het huis eruitziet.
“De nieuwe buurvrouw van nummer 86 heeft nog steeds geen lachende kikker op de vensterbank.”
“Arm schaap. Ze moet nog wat beter haar man onder de duim krijgen.”
Het moet deze code zijn. Want wat is er nou zo leuk aan om een beeldje van een lachende kikker op de vensterbank te zetten? Helemaal niets.
En ik denk zelfs dat code verder gaat. Denk eens aan al die onnodige prullaria waar vrouwen het huis mee inrichten. Dat staat er niet zo maar. Vrouwen communiceren daarmee.
Ieder kussentje op de bank zegt dat de man des huizes één keer is meegegaan om te winkelen met zijn schoonmoeder. Twee gekleurde geurkaarsen op de keukentafel betekent twee keer per week seks. Als de kaarsen rood zijn, weten de buurvrouwen dat de buurman toch wat beter zijn best moet doen tussen de lakens. Het is ook van belang hoe lang de kaarsen zijn op het moment dat de vriendinnen op de koffie komen.
Het spel is uit dames. De code is gekraakt. Jullie zullen nu toch met iets nieuws moeten komen. Nu spreken mannen en vrouwen weer dezelfde taal. Wij gaan vanaf vandaag ook beeldjes van kikker stelletjes in alle uitgevoerde standjes neerzetten op de vensterbank.
Ikke blij dat ik geen kaarsen in huis heb staan
Vandaar dat mijn vrouw elke kaars in huis zo snel mogelijk wil opbranden.