“Echt iets voor jou!” zei een vriend van me toen ik een periode relatieloos was. Waarbij ‘relatieloos’ stond voor ‘langere poos zonder vaste vriendin’, want het begrip ‘relatie’ was destijds net zo rekbaar als het elastiek van mijn boxershort en die had over vrouwelijk bezoek geen klachten. “Speeddaten man, probeer het eens! Je bent goed gebekt, niet verlegen en jij kan echt met iedereen wel een praatje maken,” vervolgde mijn kameraad enthousiast. “Ik zou het doen hoor, een keer speeddaten. Komen hartstikke leuke grieten op af!”
Van gearrangeerde voorstelrondes waar een zandloper centraal staat wist ik niks. Ik háát tijdsdruk en net als het gros der mannen lukt het me dan al helemáál niet om te presteren. Helemaal als er een sticker met mijn naam scheef op mijn borst prijkt. Ik ben op mijn best tijdens ongedwongen momenten, maar de kans om onbekend vrouwelijk vlees tegenover me te hebben waarbij het voor de verandering eens niet gênant was dat ze binnen enkele minuten weer vertrokken, liet ik niet ongemoeid.
Het werd een rampzalige aaneenschakeling van haastige ontmoetingen. Ik kwam tegenover meisjes te zitten die nog praatgrager waren dan ikzelf. Er was geen speld tussen te krijgen. Ratelende jubelkipjes die in zo’n kort mogelijk tijdsbestek zoveel mogelijk over zichzelf wilden vertellen – en het waren niet de dingen die ik wilde horen. Over typische vrouwenhobby’s, waarbij ik had moeten zeggen, ” Oh, doe je aan poweryoga? Wat gaaf!” Meisjes die orakelden dat ze graag rosé dronken met vriendinnen omschreven een setting waarin ik mijzelf totaal niet plaatste en de dames die meldden dat ze werk deden dat ze ‘eigenlijk onwijs saai’ vonden zeiden me indirect verdomd veel over hun gebrek aan daadkracht. Daarnaast hielden ze een voor een vooral van lekker eten. ‘Lekker eten’ scheen een onderwerp te zijn waar ze stuk voor stuk de nadruk op pleegden te leggen. Niet echt origineel overigens. De eerste persoon die me vertelt dat ze van vies eten houdt moet ik nog steeds tegenkomen.
Het was tergend. Als de tijd dan toch drong, dan wilde ik vooral weten of je kon meekomen met een bargoense zuipsessie en of je van ongeremde woeste seks hield. Laten we dan vooral je yoga, ‘dinnetjes en saaie baan weglaten en meteen tot de kern van de zaak komen. Zeg me hoe ik je hart sneller kan laten kloppen en je de kleren van het lijf kan scheuren.
Met een schuin oog hield ik mijn spiekbriefje in de gaten, waar mijn voorbedachte kernvragen als ‘Voor welke Star Wars film mag George Lucas een schop onder zijn hol krijgen?’, ‘Zou jij mijn lichaam kunnen aanbidden alsof het de Sixtijnse Kapel was?’ en ‘Mag ik een olijf uit je navel slurpen?’ als vergeten kindjes op een schoolplein draalden. Maar ik kwam er nauwelijks aan te pas. Heb veelvuldig de zoemer horen gaan dwars door mijn eerste zin. “Nou, ik ben dus Pasc*BUUUUUPPPP!*al…” Het was geen succes. Het was vooral veel speed en weinig daten, en volgens mij vooral bedacht om vrijgezelle meisjes een gedwongen luisterend oor te geven. Voor eventjes, dan.
