Een (lidwoord) “man” eiste gisteren zendtijd op bij de NOS. Kort na het voorval bleek het te gaan om een verwarde man. Waarom worden wij, televisiekijkende mannen en vrouwen, geïndoctrineerd met deze leugens?
Op de vrijgegeven beelden is een donkerbruine cirkelredenering te zien boven het hoofd van de “man”. Aan de cirkel hangen vier doorzichtige, groene duplicaten van hem, telkens met een tussenliggende afstand van negentig graden. Normaliter waaien de groene bladeren boven de stam. Koolstofdioxide (Co2) opnemen.
Wortels voorzien hem van water, afkomstig uit een wolkendek zoals alleen Rembrandt van Rijn ze kon schilderen.
Waarom iemand geloven die zegt: ‘Ik ben een verwarde man met een neppistool.’ ?
Het gaat over een boom met weinig vrienden en een hoge eigendunk. Gaan er dan na verloop van tijd bij niemand alarmbellen rinkelen? Nee. Want bomen hebben van zichzelf al een hoge eigendunk. In het bos allemaal geloven dat zij zelf de hoogste zijn. Ze denken zich groter dan de buurman.
Verwaarloos bomen niet langer door er tegen aan te zeiken. Hoe zou u zich voelen als uw boom-zijn werd ontkend en u dagelijks wordt gezien als pisbak? U heeft geen stem. U kunt niet schrijven.
Laten wij onze rust bewaren en deze daad zien als een uitdagende krachtmeting in plaats van een ontwrichting. En ons niet verschuilen achter de illusie dat de mens superieur is. Wie zijn wij om te oordelen? Laat de bomen, de bomen zijn.
Waar was jij toen je hoorde dat een stam met geknakte takken met een neppistool de studio van de NOS was binnengedrongen? Het antwoord zullen wij ons het verdere leven blijven heugen.
Laat deze memorabele daad onze ogen openen. En laten wij ons wezenlijke vragen stellen. Hoe gaan wij, als samenleving, om met (verwarde)bomen? En hebben wij daar het opgeven van onze privacy voor over?
