Gisteren deed ik mijn beeldbuis aan en pontificaal was ze in beeld, halleluja, prijs de heer, geluk is een hele mooie vrouw, mag ik u voorstellen aan: Cécile Narinx (hoofdredactrice Harper’s Bazaar). Kijk, ik ben niet het type man dat pornosterren van naam of gezicht herkent –had tot voor kort nog nooit van ene Bobbi Eden gehoord. Nietszeggende sterretjes als Sylvia Meis, Nikkie Plessen of Geraldine Kempers zeggen me vrij weinig, maar zodra Cécile op de kijkdoos verschijnt begin ik de schuimen als een losgelaten Mentos in een fles met Coca-Cola.
Er is iets met Cécile dat mijn mannenhart sneller doet kloppen. Is het haar powervrouw voorkomen? Het waterpaskapsel? Misschien is het haar modieuze garderobe of de lage lijzige stem? Na een lange video-analyse ben ik erachter gekomen wat het is. Het is het vleugje dedain dat in haar schuilt waardoor ze in iedere ruimte een dominantie uitstraalt dat mij doet wegkwijnen. Die blik die zegt: ‘Je hoeft mij niets vertellen jongetje. Ik heb het allemaal al gezien,’ laat mij opspringen voor mijn tv en smeken naar haar. Alsjeblieft Cécile, neem mij mee in jouw wereld en ontdoe mij van mijn oogkleppen. Ik wil zien wat jij ziet. Ik ben naar je op zoek als in Cluedo en eenmaal in je handen kneedbaar als Play Doh; geef zin aan mijn leven.
Vrouwen met overstijgende aspiraties. Niets maakt mij wilder. Het is niet zozeer haar leeftijd dat het hem doet (al spreekt het wel in haar voordeel). Dat bewijst zich wanneer ik even een willekeurige aandachtsjunk in dezelfde leeftijdscategorie erbij pak: Heleen van Royen.
Het zien van Heleen op tv heeft hetzelfde effect op mij als een ijsemmeruitdaging op mijn fallus. Heleen die van gekkigheid niet weet wat ze moet doen om in beeld te blijven en vorig jaar plotsklaps half Nederland bombardeerde tot gynaecoloog met haar kuttenkijkerskiekjesboek van jawel: de kut van Heleen van Royen. Ongelofelijk dat zo’n vrouw een podium krijgt omdat er gewoon van alles loos met haar is: smake- tact- en inspiratie-. Wanneer u het antoniem van Heleen zoekt dan komt u vanzelf uit bij mijn Cécile <3.
Natuurlijk is het bij Cécile niet al goud dat blinkt. De vrouw heeft bijna twee keer mijn leeftijd en soms heeft ze wallen waarvoor je stadsrechten kan aanvragen. Maar zelfs dat brengt mij in vervoering. Een karakteristieke kop, deze vrouw heeft wel meer aan haar hoofd dan schoonheidsslaapjes en het scrubben van de T-zone. Nee, deze vrouw werkt hard, heeft zich te bemoeien met deadlines, opdringerige redacteurs en verwende modellen. Het is haar tomeloze ambitie dat mij zo eil maakt dat ik de g niet meer kan zeggen. En voor welke man is het nou geen natte droom om te neuken op de wallen en er niet voor hoeven te betalen? Ik bedoel maar.
Dus Cécile Narinx, journalist, jurylid, hoofdredactrice, modekenner, talkinghead, schrijfster, laat mij je op dat voetstuk houden. Ik slacht een geit, offer mijn ouders, brand kaarsen en bewierook je voorkomen. Neem die karakterloze vrouwelijke BN’ers bij de hand en laat ze zien wat wij mannen nodig hebben; een klasbakken vrouw als de uwe. Dan hoef je als vrouw niet halfnaakt op een centerfold te gaan liggen, je strak te trekken of een decolleté tot aan de navel te hebben. Hou je kleren aan, spreek zinnige woorden en houd bovenal niveau zodat wij mannen nog wat te fantaseren hebben.
