Dit is een ode aan het electoraat. Een lofzang aan het adres van hen die iedere vier jaar (zelfs nog vaker, als je de verkiezingen om des keizers aars meetelt) de moeite nemen, als het moet door weer en wind, om een (digitaal) rood kruisje te gaan zetten, bij de meneer of mevrouw waarvan zij denken dat het besturen van ons kleine maar zo onvervaarde landje, in goede handen is.
Een ode aan de hansworsten die om de vier jaar een ander politiek konijn uit de hoge hoed van hun stemmingsgevoelige zielewereld toveren:
Wanneer de sociaaldemocraat een vlot gebekte indruk maakt, krijgt hij een kruisje. Als de christendemocraat goed van de tongriem gesneden lijkt te zijn, wordt hém deze eer verleend. Indien de groene politica uitmuntend in haar redenaarsvel zit, verdient zij een stem. En als de rechts-populist een leuke das om heeft, daarenboven gladde praatjes ten beste geeft, verdient hij het temporaire vertrouwen van de kiezer.
Zo hobbelt het electoraat heel wat af, de meest uiteenlopende mediaoptredens worden door haar messcherp in de gaten gehouden. Krantencitaten worden tegen het licht gehouden, televisiedebatten geanalyseerd. Geanalyseerd, dat wil zeggen: welke redenaar genereerde de meeste lachsalvo’s, welke herenblazer had de beste snit, en vooral: welke orator wist de term ‘Hollands bloed’ het meest doeltreffend uit te venten. We mogen voorwaar nooit ofte nimmer vergeten dat we Hollanders zijn. Stoere, bij voorkeur blonde Nederlanders, met wild wapperende manen en onze joods-christelijke traditie. Wij, die trots zijn op onze Hollandsche kaakjes bij de koffie… soms wel twee!
(Ook inhoudelijke debatten worden bij tijd en wijle gevoerd, in ons poëtisch aan de Noordzee gesitueerde landje. Het laatste dateert van 17 mei 1973, toen in de nabijheid van een graansilo op het Noord-Groningse platteland, naar verluidt twee politici daadwerkelijk een inhoudelijk dispuut op het scherpst van de snede hebben gevoerd. Onder de toehoorders een deel van het electoraat:
Twee kippen, een big en haar moeder, een boerenmeid met een wollige poes, drie ezelinnen, een bok en een geit, een bok op een haverkist, twee domme gansjes, en tot slot boer Hilvert, de gastheer en initiator van die gedenkwaardige middag.)
