Enfin, genoeg therapeutisch gejammerd en over de schouder gekeken. Laten we erover ophouden. U weet nu hoe het met mij zit. Wat heeft een man überhaupt aan terugblikken? Conservenblikken leveren te allen tijde meer op. Trek een blik ravioli open en je hebt in ieder geval je eigen kroost weer een maaltijd lang te vriend.
Anders is het met het maken van vrienden op social media. Ik ben er recentelijk min of meer noodgedwongen ingestapt: als je je schrijfsels gelezen wilt hebben, wat uiteindelijk ook de ‘therapie’ ten goede komt, kom je er niet onderuit. Het heeft even geduurd voordat ik onder mijn steen vandaan wist te kruipen, maar nu is het zover: ik ben óók op facebook en twitter aanwezig. Halleluja! Er moet ‘geplugd’ worden. Probleem: nul twittervolgers, nul facebookvrienden. Werkte het maar als met de ravioli: Even een blik vrienden open rukken en voilà, daar is het enthousiaste plugpubliek.
Mijn privésituatie maakt het er ook niet makkelijker op. De scheiding zorgt in het ‘echte leven’ zowel bij familie als bij vrienden voor een verhoogde gevoeligheid m.b.t. alles wat ik doe, zeg en schrijf. Daarom wens ik die níet actief te bevrienden en liever ook op geen enkele andere wijze te ontmoeten op den socmed.
De enige manier om een nieuwe vriend te vinden, is dus om zelf maar het initiatief nemen. Daarom heb ik via @HoeMannenDenken een aantal hoopgevende bevriendingsslachtoffers geselecteerd en vervolgens in een voorgekauwde blogballijst verder gegraasd. Heb je eenmaal een klein aantal ‘vrienden’, levert facebook als vanzelf een oneindige lijst met nieuwe voorstellen, die aansluitend weer op twitter gerecycled kunnen worden.
Dan is het klikken geblazen. Redelijk willekeurig. Echt, ik zou willen dat het anders geweest was. Ik zou willen dat ik u allemaal op persoonlijk niveau goed had gekend en dat u dacht: “Ah, waarde Denis, goede vriend! Ein-de-lijk bent gij daar! We hebben allemaal met smart op uw persoonlijkheid gewacht. Natúúrlijk nemen we u maar al te graag op in onze warmtevolle kring van insiders, amici en media-experts.” Maar het is zoals het is: u bent een willekeurige worst uit het kingsize Unox-blik der ware online-vrienden. Toch heeft u uw onbevangenheid getoond en mij als vreemde eend in de bijt geaccepteerd. Mijn dank is groot.
Kunnen we elkaar nu alsjeblieft tutoyeren?
Ik heb je een uitnodiging gestuurd.