Als stukjesschrijver ben je observant van de wereld. In vogelvlucht analyseer je gebeurtenissen en vervolgens dansen de vingers over het toetsenbord. De letterkeuze verwordt tot woorden, er ontstaan zinnen en zo vormt zich een mening. Af en toe komt die mening overeen met andere. Maar soms, heel soms ligt die mening op vloeipapier. Zo’n mening is een ongefundeerde frustratie die je niet kunt uiten want je weet dat slechts een héél beperkt gezelschap medestander van hetzelfde standpunt zal zijn. Op zich niet zo vreemd want een aspirant-moordenaar zal in een kringgesprek, tijdens het nuttigen van een kokosmakron, zijn drang om te moorden niet snel etaleren.
Alleen de drang om te moorden blijft; de drang om me te uiten ook. Drang is een kind dat vanuit zijn slaapkamer ziet dat het vandaag een zonnige dag is: die wil naar buiten. Dus daar ga ik. Dan maar impopulair. Pogingen om mij tegen te houden zijn vanaf nu officieel zinloos; oké, huppattee met de bek op het stuur en luidkeels van de daken: ‘Ik word recalcitrant van gele fluorescerende poppen in een woonwijk.’ Daar, ik heb het gezegd.
Met het zogenaamde ‘verkeersmaatje’ word je tegenwoordig doodgegooid. In begin van iedere wijk staat de terrorpop zijn vlag te zwaaien om mij terecht te wijzen. Bij het zien van de vogelverschrikker voor automobilisten krijg ik een instant hekel aan de bewoners van het huis waar hij voor staat gepositioneerd. Pleur op met je wijzende vingertje. Eigenaren zijn zelf nog te lui om aan de weg te gaan staan voor de veiligheid van hun bloedeigen kinderen, dus laten ze een plastieken object het zware werk doen. Chapeau, meneer/mevrouw de wereldverbeteraar. Als je zelf nergens zin in hebt, laat je een mindere voor je werken. Vanuit diezelfde denkwijze is kinderarbeid ontstaan. Wat een prachtig voorbeeld voor je kroost.
Ooit bij nagedacht hoe kwetsend zo’n verkeersmaatje is voor onvruchtbare mensen met een kinderwens? Sta jij daar pedant te doen met je fluorescerende Chucky. Zo’n pop is de personificatie van een gelukkig gezinnetje dat graag intact wil blijven. Als kinderloos gezin word je door zo’n pop constant met je neus op de feiten gedrukt, daarbij moet iedereen die langsrijdt zijn snelheid aanpassen voor jouw kinderen. Hoezo?
Ik ben in mijn levensjaren heel wat koters tegengekomen. Die zijn heus niet allemaal even leuk. Mocht zo’n kind zo naïef zijn om voor mijn grill te wandelen terwijl ik lekker uptempo door een woonwijk scheur, dan heet dat natuurlijke selectie. En wie zegt trouwens dat het direct nadelig is? Misschien staat dat kind een autobandmotiefje op het ruggetje juist wel heel goed. Zeg nou zelf: wat is een kinderleven als offer voor de modegoden als het bandenmotief de nieuwe modetrend wordt? Sponsort by Diesel & Goodyear © –ik zie alleen maar perspectief.
Helaas stopt het daar niet. Tegenwoordig is een touwloze Thunderbird niet genoeg. 30 km/u door een woonwijk is onvoldoende. De echte snelheidsnazi plakt nu een 15km-sticker op zijn pop. Natuurlijk, halveer het gegeven aantal maar. Jij bent klaarblijkelijk de woonwijkgod, zwaai met je scepter en creëer regels. Jij bepaalt waar- en hoe hard ik mag rijden. En mocht ik daar geen gehoor aan geven dan ben ik ineens de boeman. Ik sta evenveel in mijn recht als jij, jij hebt alleen attributen nodig om je punt duidelijk te maken. Dus laat mij een protocolfascist zijn, laat mij zo snel rijden als de lange arm der wet heeft bepaalt. 30 km/u en geen eenheid zachter.
Zo, dat is eruit. Ik weet zeker dat er nu een paar mensen zich al schamend achter de laptop een vuist ballen. Dus voor het selecte gezelschap met eenzelfde mening doe ik nu een oproep. Automobilisten, verenig u. Ga op rooftocht in uw buurt. Plunder, zaag en molesteer de verkeersmaat. Claim abrupt de vrijheid terug die verkeersmaat-eigenaren gestaag van u hebben afgenomen. Popnep de pop die uw leven tot een ware hel maakt.
Het is geen geheim meer dat door overbevolking onze voedsel- en fossiele brandstofvoorraden opraken. Het is niet meer dan milieubewust om 30 te rijden en de natuur een handje te helpen. Herbert Spencer zei het al: ‘survival of the fittest,’ we moeten niet langer voor de zwakkeren waken. Rij 30 in een woonwijk want een beter milieu begint tenslotte bij jezelf.
