Een dag of wat geleden volgde mij op Twitter ineens een pedofiel. Ik keek er even van op: Iemand die er zonder enige schroom op social media voor uitkomt dat hij op kinderen valt en ook nog eens probeert om ‘begrip te kweken’ voor pedofilie. Ik wens hem veel succes.
Ik zal die geaardheid nooit begrijpen. Maar ik snap dan ook helemaal níéts van necrofilie (seks met doden), zoöfilie (met dieren), of dendrofilie (met bomen, ja echt, kwam laatst ook voorbij in mijn gloednieuwe tijdlijn). Homofilie, daar kan ik nog wel inkomen (*kucht*). Je aangetrokken voelen tot een gelijkgezinde volwassene is niet meer dan normaal. Genot door bewust gewenste pijn of dominantie, daar valt ook nog wel iets bij voor te stellen. Het bij voorkeur copuleren met ouderen (gerontofilie, waar collega Fritz laatst al zo prat op ging): alleen als die oudere dat zelf ook graag (en bij volledig bewustzijn) wil. Lekker tegen een boom oprijen of je uitgebreid laten bepoepen moet je ook zelf weten, volgens mij kan dat weinig schade aanrichten. Maar seks met kinderen (of dieren, for that matter)? Nee, daar is mijnerzijds echt nulkommanul begrip voor op te brengen.
Laatst moest ik mijn zoons balzak insmeren met één of ander goedje. Het was rood, pijnlijk en zat op een rottige plek.
“Hey pap, kan jij dat effe doen? Ik kan het echt niet goed zien.”
Het eerste moment was ik een beetje gevleid dat hij mij dat zo terloops en zonder gêne vroeg. Doe ik het toch iets goed als ouder. Hij is tenslotte al bijna twaalf en enigszins aan het puberen. Helaas was de onmiddellijk daaropvolgende gedachte: “Nee, dat mag ik niet meer!” Stel je voor dat hij in zijn naïviteit lacherig op school vertelt, dat pa zijn piemel gisteren even opzij legde om z’n balzak eens goed van een crèmepje te voorzien… Je hebt meteen Bureau Jeugdzorg op je dak en voor je het weet, ben je je kind kwijt.
Triest. Als vader mag je nog nét de luier van je pasgeboren baby verschonen maar bij alle daaropvolgende lichamelijke verzorging word je gelijk met een scheef oog aangekeken: “Wat doet die vent daar allemaal met zijn kind?”
De hoogrode billetjes (of nog erger: schaamlipjes) van je dochter met sudocrème insmeren? Mama doen!
Je zoons verkleefde voorhuidje op doktersvoorschrift elke dag een beetje masseren zodat een circumcisie straks niet nodig is? Mama doen!
Met je kleine gezellig samen in bad of onder de douche? Echt niet! Mama mag dat een hele tijd lang nog wel, maar papa? No way! Hoe veel vrouwen zijn er eigenlijk pedofiel?
Een leuk kiekje maken van je naakt rond dribbelende dreumes op het strand? Vroeger geen probleem; nu word je gelijk aangeklaagd voor het in bezit hebben van kinderpornografie.
Zelfs naakt door je eigen huis wandelen terwijl de kinderen er zijn, is inmiddels taboe. Ik wil als mamaloze ouder enkel en alleen mijn kinderen goed kunnen helpen én ze adequaat verzorgen. En ze vooral ook een ‘normale kijk’ op hun lichaam meegeven (als in: niks om je voor te schamen, kiddo’s!) Maar dat mag dus allemaal niet meer. De maatschappij is duidelijk in een spastische vorm van overbescherming geschoten. Mede dankzij jullie, openlijk bekennende, al dan niet praktiserende of inmiddels veroordeelde pedofielen. Mijn begrip zullen jullie nóóit hebben.
(ik heb er daarentegen wél alle begrip voor, als je me nu stante pedo ontvolgt)
Of een zetpil moeten zetten. Dan gil ík altijd "mama doen".