De weg naar de liefde waar je het hopelijk voor lange tijd mee wenst uit te zingen is bezaaid met scharrels, one night stands, missers en een incidentele ‘the one that got away’. Een beetje liefdesleven loopt in de loop der jaren wat krasjes en hartenscheurtjes op, maar sterken je in nijvere zoektocht om de partner te vinden die het beste bij je past. Of, zoals sommige mannen denken, waar je het bij kunt uithouden in een situatie die de minste weerstand oplevert.
Echte liefde of accepteetjes: alles wat vooraf gaat aan je huidige geluk vind je terug in ettelijke smartlappen en powerballads. De nasleep vol mannengejank kennen we wel. Maar het moment van breken zelf, het heikele punt waarop je haar duidelijk wil maken dat het ‘m niet gaat worden, dáár weet praktisch elke vent niet wat te doen. Hoe pak je zoiets aan? Kies je voor een comateus spuitje of hanteer je linea recta een Guillotine aanpak? Zelf maakte ik het met ene Brechtje ooit uit over de telefoon. Soit, ik was zeventien en we hadden drie dagen daarvoor een keer staan plekken, maar toch: het was een belletje met een stuipende knoop in mijn maag.
Andersom kan natuurlijk ook. Een doffe stomp en klakkeloos maar voor lief aannemen dat het over is. Janken doen we wel als we alleen zijn. Want wat moet je nog zeggen wat een beetje indruk maakt als je aanstaande ex-vriendinnetje het uit maakt? Wat dan ook, de knakker uit onderstaand filmpje heeft in elk geval zijn weerwoordje klaar. Die heeft hij vast niet van zijn moeder…
http://youtu.be/Lajby2oE8V8
