Mannen vragen niet vaak om hulp. We vragen direct iets. Ik vraag nooit: kun je me even helpen? Ik vraag: “Waar heb je de schroevendraaier gelegd die ik net vast had ?” Of “waar ligt mijn tondeuse?” Of “waarom werkt mijn divclass [Freek doet voor zijn werk iets met computers, dames – redactie] niet?” Of “wie is de mol?”
Pascal haalde aan dat er veel verwarde mannen zijn. Dat is eigenlijk niet zo gek als je bedenkt dat de meeste mannen naast sociaal, zindelijk, gevoelig, charmant ook nog eens mannelijk moeten zijn. Naast dit weblog en Maxime Hartman is er niemand die ons vertelt hoe dat moet.
In onze maatschappij worden mensen die om hulp vragen gezien als hulpbehoevend. Dat is niet zo raar. Ze vragen ook immers om hulp. En mannen koppelen dat vrij vaak aan hun eigenwaarde. Dus hulp vragen is zwak – of beter gezegd: kan worden gezien als zwak. Ik vind het zelf vervelend om hulp te vragen. Als persoon, niet als professional. In mijn werk is elkaar helpen iets wat erbij hoort. Privé ligt dat net even wat anders.
Het is maar goed dat ik niet depressief ben. Ik zou net zo lang aan mezelf gaan lopen pielen tot ik het weer gemaakt heb. Misschien dat daar al die verwarde mannen vandaan komen. Het zou me niet verbazen als door de uiteenlopende verwachtingen van de moderne man een gespleten persoonlijkheid ontstaat die niet gemakkelijk meer te repareren is. Koppel dat aan het systematisch weigeren hulp te vragen, en we hebben de kern van het probleem te pakken.
Nu denk je misschien: wat een gezever! Waarom vraagt die pannenkoek niet gewoon om hulp als hij het kan gebruiken? Simpel gezegd: omdat ik een koppig, eigenwijs stuk vreten ben.
Dat is geen probleem, in ieder geval niet voor mij. De grote uitvinders waren koppig. Filosofen, schrijvers en filmmakers waren koppig. Gelukkig zijn er heel wat mannen zo eigenwijs. Kijk maar eens naar je man als hij een hele zaterdag in de schuur “loopt te prutsen.” Hij gaat misschien geen nieuwe vliegmachine uitvinden – maar wel zichzelf.
Mijn trots, mijn man-zijn, schuilt in het feit dat ik een hele hoop zelf kan doen. Ik weet ook wel dat als ik om hulp vraag, de klus in de helft van de tijd gedaan is. Maar dat haalt ook alle lol eruit. Soms wil ik gewoon een uurtje pielen aan een kapotte versterker. Na een uur vind ik een los contact en dan kom ik trots verkondigen dat het gemaakt is. Want echte mannen maken dingen. Heel of kapot. Dat maakt niet uit, ik heb het zelf gedaan.
