Beide Draken hebben vaste verkering. De vriendin van Draak 1 heeft afgelopen nacht voor het eerst bij Draak gelogeerd. Doodeng vond ze het. Net als mijn zoon overigens; hij poepte de welbekende zeven kleuren.
Zijn geliefde kwam laat. Ze moest van zichzelf eerst uitgebreid in bad, ze moest haar mooiste kleren aan, nagels moesten gelakt. Een ingenieuze vlecht in haar haren en een lekker geurtje op.
Overdag ging het perfect. Tijdens het eten ook. Tot het moment dat ze in bed lagen ging het fantastisch. Maar na een uurtje kwam Draak 1 naar beneden. Met een verwrongen gezicht meldde hij dat zijn vriendin het toch te eng vond en liever bij papa en mama sliep. Daarna stormde hij weer naar zijn kamer.
Mijn vrouw heeft haar schoondochter mee naar beneden genomen en uitgebreid getroost. Ondertussen stapte ik de kamer van mijn 6-jarige zoon binnen. Deze held was bezig met het inpakken van de reiskoffer van zijn vriendinnetje. Dapper poogde hij keer op keer de rits dicht te krijgen, maar de vele kussens weerhielden dat. Meneer zag het niet; meneer vocht onderwijl tegen zijn tranen.
Toen ik hem op schoot nam en hem duidelijk maakte dat de keuze om toch thuis te slapen niet komt vanwege hem, vlogen de tranen over zijn wangen. Tussen het snikken door fluisterde hij stoer dat alleen het beste goed genoeg was voor zijn meisje. Dat het erg verdrietig voor hem was, maar dat hij het heel goed snapte. Daarom was hij begonnen met het inpakken van de koffer.
Mijn hart brak, gisterenavond. Mijn Draak is in zijn spel niet het allerbeste in delen danwel samenwerken, maar als het erop aan komt zet hij zichzelf volledig aan de kant. Deze zesjarige, deze kleine grote vent is nu al een betere partner dan ik ooit zal worden.
En dan weet je het heel zeker; hij wordt voornamelijk door zijn moeder opgevoed.
