Voorzichtig aait Draak 1 over mijn neus. Als hij ziet dat ik wakker ben fluistert hij: “het is Moederdag papa. Kom. aan de slag.”
Het is half zes. Traag trek ik een broek aan. Op de overloop dansen twee kinderen. Onrustig maar zo zacht als ze kunnen snellen ze de woonkamer in. Nog voordat ik beneden ben zijn de katten voorzien van brokken, liggen de eieren uit de koelkast en balanceert Draak 1 op de rand van de Triptrapstoel om de suiker uit het hoogste kastje te halen.
Draak 2 vraagt zich hardop af waar ze ook alweer de geknutselde cadeautjes verstopt heeft. Spontaan begint ze alle kasten uit te ruimen. Om erger te voorkomen vertel ik haar dat ze achter het kachelhout moet zoeken. Dat scheelt me een uur poetsen.
Gedrieën zetten we een pan water op. We rollen croissantjes, gaan op zoek naar een dienblad en we discussiëren over broodbeleg. Democratisch wordt besloten dat we voor de zekerheid al het beleg naar boven gaan sjouwen. Een mooi klusje voor de kinderen. Ze draven zeker een kwartier de trap op en neer en dat geeft mij de kans om de eitjes perfect zacht te koken.
Ondertussen zijn de croissants klaar. Ik heb nog even verse jus geperst en ik heb alle knutselwerkjes en tekeningen verzameld. Samen met de kinderen besluipen we de slaapkamer. Gelukkig doet mama net alsof ze nog slaapt. De Draken kussen mama zachtjes wakker. Zodra ze een oog opent wordt er snoeihard “Moederdag!” in haar oor gegild en kan het vreetfestijn beginnen. Mama acteert verbaasd dat ze écht geen cadeautjes had verwacht en kijkt hoopvol mijn kant uit. Ik denk alleen maar: “kut. Cadeautje.” En mompel iets over commercieel gezeik waar ik niet aan mee doe. Mama knikt begripvol maar gefrustreerd klopt de ader in haar nek.
Een kwartier later kan ik het bed verschonen, zitten de kinderen als kasplantjes voor de televisie en belt mijn vrouw met haar moeder. Moederdag zoals Moederdag bedoeld is; kort en bondig. Geen dure cadeaus, maar simpelweg een ontbijt op bed.
Gelukkig heb ik een cadeau! In de vorm van deze column! Speciaal voor mijn vrouw is de complete redactie van HoeMannenDenken op de gevoelige plaat gegaan. Naakt.
Maar wij zouden geen mannen zijn als we er niet een groot rendement uit proberen te halen. Daarom:
Alleen voor jou; prachtige plaatjes van onze naakte lichamen. Omdat elke vrouw uniek is. Speciaal. Een ondoorgrondelijke heldin. Dat ben jij. Een bijzondere vrouw.
Gabriël, je moet niet alles geloven wat er verteld wordt hè…. Dadbod is heus niet zó aantrekkelijk.
Voor de foto van Stefan S. had de fotograaf anders een enorme groothoeklens nodig. Dit gewoon ter info.