Credit: Aris Sfakianakis / Unsplash.com
Het is een hete zomerdag en Zweetmevrouw staat in de trein. Het is afgeladen druk, het is warm en de mensen staan ongemakkelijk opeengepakt op het balkon. Er is duidelijk veel te weinig trein voor zoveel mensen. En te weinig zuurstof. Met rode hoofden turen de reizigers in het rond, op zoek naar raampjes die open zouden kunnen, maar die er niet zijn. Oogcontact en per ongelukkige aanrakingen worden ernstig vermeden: in deze plakhitte is het ieder voor zich.
Zweetmevrouw steunt van haar ene op haar andere been. Het duurt nog zeker twintig minuten tot aan haar station. Haar bloemenjurk kan de overtollige lichaamshitte maar net kwijt. Tussen haar benen staat een flinke reistas, om haar nek hangt nog een iets te volle damestas, de schouderband in een plakkerige samensmelting met haar decolleté. De volle borsten aan weerszijden hebben overduidelijk leukere dagen beleefd dan vandaag.
Liever was ze geen Zweetmevrouw geweest. Maar ja, het weer besliste anders. De godganse winter had ze lopen klagen dat het te koud was. En nu het zomer was, was het weer niet goed. Deze meteorologische Karma spuugt haar rechtstreeks in de bek en verschroeit haar aura met een ongewenste hitte. Het is aan haar rode gezicht af te zien, en het is geen prettige aanblik. Grote donkere plekken bij haar oksels verraden dat geen enkele deodorant bestendig is tegen deze moordende hitte. Ze voelt haar onderbroek plakken in een naad die doorgaans plakvrij is. Het voetbed van haar sandaaltjes kleeft aan haar voetzool en haar bovenlip proeft zoutig.
Zweetmevrouw kijkt om zich heen. Haar flesje water is bijna leeg als de trein stil staat in een weiland. De mensen staren naar buiten, maar niemand zegt iets. Een krakende stem uit de speakers brokkelt iets over een rood sein, of een goederentrein, en excuseert zich voor de opgedane vertraging. Een lichte wanhoop nestelt zich tussen de twee gloedrode oren van Zweetmevrouw. Haar bloemenjurk plakt aan haar rug. Ze kan niet meer, ze wil niet meer. Was het maar weer winter, zucht Zweetmevrouw als ze haar laatste slokje water drinkt.
