Papa is een held

07-07-2015 door Gabriël van Eekelen

Draak 1 is zes jaar.

De Grote Kleine Man houdt er van om dingen met papa te doen. Zoals samen plassen. Het liefst op een openbare toilet waar ze kinderurinoirs hebben. Draak 1 wil groot zijn. Plassen zoals grote mannen dat doen hoort daar bij.
Meneer gaat voor de kleine urinoir staan en ik manoeuvreer mij voor de grote, pal naast hem. Samen plassen we zo hard we kunnen om de sticker van de vlieg van het porselein te spoelen.

Leuk op zich, maar ik hou er niet van om op een urinoir te plassen. Het idee dat iemand naast mij over de afscheiding naar mijn kleine ikje kan staren vind ik niet prettig. Vooral ook omdat ik geen Dubbel D in mijn broekje heb zitten. Ik ben in het bezit van een bescheiden A-cup.
Een stevige. Die niet hangt, overigens.

Photo by Daquella manera

Maar voor mijn Draak zet ik mijn laag zelfrespect opzij en sta ik trots naast hem te vliegeren.
Draak 1 zit zonder schaamte en is daardoor altijd als eerste klaar. Zodra hij zijn handen gaat wassen stop ik met druppelen en sluip naar een wc met afsluitbare deur. Daar wring ik snel mijn garnaal leeg. Ongezien sluip ik richting wasbak en samen wassen we onze handen. Prima oplossing.

Tot afgelopen weekend. We gingen samen naar een openbaar toilet waar kleine urinoirs hingen. En heel veel grote mannen stonden te pissen. Allemaal stoer uitziende vaders. Met ongetwijfeld enorme D-cups in de boxer. En het zweet droop via mijn naad mijn knieholtes in. Dit werd mij te gortig. Ik moest op een gewoon toilet gaan piesen.

Op dat moment bedacht ik mij dat eerlijkheid een groot goed is, in de pedagogische wereld. Met droge ogen vertelde ik mijn Draak dat ik liever op een normale toilet plas waar de deur op slot kan omdat ik het niet fijn vind dat andere mensen mijn piemel kunnen zien.

Een grote last viel van Draak af. Met blijde zucht fluisterde hij licht beschaamd dat hij ook veel liever zijn piemel voor zichzelf hield.

Het kwartje viel.

Plassen op een urinoir had niets te maken met het groot willen voelen. Draak moest daar plassen omdat papa daar plast. Papa is een held in zijn ogen.

Ik ben een held.

Photo by Eneas

Slik.

Dat is nogal een verantwoordelijkheid. Nu ik dat besef heb snap ik dat ik mij verantwoord moet gedragen. Mijn adolescente gedrag zal de deur uit moeten. Ik zal mijn queeste moeten dragen als een volwassen man. Mij moeten gaan gedragen als een pedagogisch verantwoorde vader.

Gelukkig zal ooit het moment komen dat Draak gaat beseffen dat papa helemaal niet perfect is. Dat hij fouten maakt. De bubbel zal doorgeprikt worden. Naar alle waarschijnlijkheid hoor ik al mijn angstvallig verborgen gehouden imperfectie tijdens zijn pubertijd. Uitgebreid.

Tot die tijd plas ik met de deur op slot, met op het toilet naast mij een steeds ouder wordende Draak.

Hoewel.

De andere Draak wil ook graag met papa gaan plassen.

Draak 2 wil heel graag weten hoe zo’n urinoir zit, voor kleine meisjes zoals zij.