Vanmorgen werd ik gewekt door de wekkerradio. De nieuwslezer wist te melden dat een nieuwe film van het neergestorte vliegtuig MH17 naar buiten is gebracht. Een verkorte versie. Het originele filmpje duurt ongeveer 17 minuten en er is 4 minuten naar buiten gebracht.
Je ziet soldaten tussen de wrakstukken lopen en zich verbazen over het feit dat ze net een passagiersvliegtuig hebben neergehaald, en niet een vliegtuig van hun vijand.
Dat filmpje is het land uit gesmokkeld en uiteindelijk bij de Australische pers beland. Waar een of andere manager besloten heeft om een deel ervan vrij te geven, precies een jaar na de ramp.
Als je niet beter zou weten zou je kunnen denken dat het een nieuw script is van de laatste James Bond. Stoute oostblokhuurlingen laten een passagiersvliegtuig ontploffen omdat ze dachten dat er een snedige Engelsman met belastende informatie in zat. Die engelse meneer stond echter vermomd als huurling tussen de soldaten en filmde het geheel met zijn infrarood-onderbroek. Degene die het filmpje het land uit heeft gesmokkeld heet Sletlana en deed dit omdat ze ooit het bed deelde met de staalblauwe ogen van de beroemde Engelse geheim agent. Die actie werd ook gefilmd vanuit de infraroodcamera in zijn broekje. Met de lens fier naar buiten voor de close up van haar volle lippen. Zoiets.
Maar het is geen script.
Niet om alle bewijs veilig te stellen, maar juist om de zwarte doos te vinden. Wegmoffelen van bewijs.
En dat daar nu, precies een jaar later, bewijs van wordt gepubliceerd. Alsof de nabestaanden daar op zitten te wachten. Alsof zij daardoor precies vandaag de vlaggen uithangen en er een lekkere tompouce van de HEMA voor halen; er valt immers wat te vieren. Er is nieuw bewijs! Hoezee!
Rot op.
De vlaggen hangen uit. Halfstok.
En morgen zou ik heel graag die halve stok in de reet willen stoppen van diegene die besloten heeft dit filmpje precies vandaag te publiceren, puur uit publicitair oogpunt.
