Zitten we net even lekker de zomer tot ons te nemen, slaat de verwarring ons weer loeihard om de oren. Met kunst, iets waar we mijlenver vanaf staan maar soms niet omheen kunnen. Helemaal als het obstakel een manshoge fallus bedraagt.
‘Verwarring’ schijnt al decennia lang het jaarlijkse thema te zijn wat afstuderen op een kunstacademie betreft. Vrouwelijke kunstenaars vinden wij even intrigerend als verwerpelijk. Zo was daar die troela die schilderijen maakte door eieren uit haar vagijn te pushen. Of die muts met haar lijn volstrekt onbruikbare spullen. Idioterie alom waar je vervolgens wel een nacht slecht van sliep.
Ook nu hebben we weer een pareltje van opperste kolder te pakken. In het kort: vrouw maakt gigantisch fallusgeval en gaat er op, onder of naast liggen. Tamelijk complex, niet?
We lezen even mee: ‘Merel Stolker was een van de performers pur sang op deze academie en trad meerdere keren per uur op, de hele dag door. Telkens was zij te zien met een paalvormig object, dat groter dan zij was. Soms lag zij erop, soms eronder, dan weer knuffelde zij het, of stootte zij het af waardoor het object gevaarlijk balancerend in de ruimte heen en weer wiebelde. De associatie met de mannelijk fallus is snel te maken, maar daar was het haar ook enerzijds om te doen.’
Wat de vraag oproept: waar was het Merel anderzijds om te doen? Hopelijk niet om er een bak geld mee te verdienen. Of om de wereld te verbeteren. Een noemenswaardig statement kunnen we er ook niet direct in vinden. Kid has issues, zou een beroemde film quoten. Psychologen staan gretig in de rij dit studieobject te claimen. Wij niet. Wij raden Merel vooral aan zo snel mogelijk een boom van een neger te zoeken.
