CDA-kamerlid Hanke Bruins Slot wil graatmagere modellen verbieden. Ze wil geen veel te dunne meisjes meer op catwalks en in modebladen zien. Bravo, zou je zeggen. Ik wil ook geen graatmagere modellen zien. Gelukkig overkomt me dat bijna nooit, hoewel ik mijn ogen goed de kost geef.
Ik pik regelmatig een modeshow mee op tv en bij de kapper blader ik graag door modepagina’s in vrouwenbladen. Dan zie ik vooral veel mooie slanke jonge vrouwen, met oogverblindende vrouwelijke vormen. De billen zijn bescheiden, moet ik ruiterlijk toegeven, maar wel mooi rond. Ook geen breed uitwaaierende heupen, maar wel een smalle taille. En geen cup DD, het zou er niet bij passen. Modellen zijn perfect in proportie, daar zijn het modellen voor. En logisch want dan komen goede ontwerpen pas tot hun recht. Een goed ontwerp en vrouwelijke proporties benadrukken elkaar. Ik moet toegeven, heel af toe zit er een te dun model tussen. Met van die sprieterige armpjes en beentjes waarvan ik me afvraag waar de spieren gebleven zijn. En dan ziet wat zo’n meisje moet showen er meteen niet uit. Maar het blijven er weinig, graatmagere modellen.
Als je Hanke Bruins Slot mag geloven struikel je er zo ongeveer over. Het is een kwestie van definitie. Graatmager is niets anders dan een lelijk woord voor mager. En mager is al een lelijk woord voor slank. Graatmager is een scheldwoord en zo wordt het ook gebruikt. Als je het analyseert betekent het dat je botten ziet. Dat is het geval bij slanke mensen, anders zijn ze niet slank. Bij slanke mensen zie je ook spieren en pezen. Mijn favoriete botten zijn de sleutelbeenderen, omdat ze sierlijk en dun zijn. Mooie geprononceerde sleutelbeenderen zijn sieraden, ze maken een halsketting overbodig. Ribben mogen ook gezien worden, als ze iets door de huid schijnen zien ze eruit als een soort wasbordje. En er hoeft niet eens voor getraind te worden.
Hanke Bruins Slot neemt het op voor die paar te magere modellen. Op zich nobel, ik wil er niets kwaads van zeggen. Maar ze denkt het met een omweg vooral op te nemen voor jonge meisjes die graatmagere modellen (slanke modellen dus) zien en net zo willen zijn. Omdat ze daar anorexia van zouden krijgen. Maar hoe zit dat nou? Jonge meisjes zijn als het goed is, zelf slank. Als een jong meisje al niet slank meer is, wat moet dat worden als ze later groot is?
Want we worden ook aan de lopende band gewaarschuwd dat overgewicht een steeds groter probleem wordt, dat zelfs steeds meer kinderen al te dik zijn. Zou Hanke dat verband niet zien? Ik denk niet dat jonge meisjes die eigenlijk al wat te dik zijn zich spiegelen aan extreem dunne meisjes. Meisjes die je uitsluitend op heel speciale websites vindt. Pro-Ana sites. Daar komen alleen meisjes die al anorexia hebben. Die al veel te dun zijn en nog dunner willen worden. Meisjes die helemaal de weg kwijt zijn. Meisjes die gewoon iets te dik zijn spiegelen zich juist graag aan meisjes in de modebladen die slank zijn. Dat lijkt me niet verkeerd. Je zou ze beter kunnen leren dat slank zijn juist met een gezond leefpatroon samengaat.
Maar Hanke Bruins Slot (CDA politica) denkt dat meisjes die gewoon slank willen zijn vanzelf doorschieten naar anorexia. Daar is geen bewijs voor, maar toch denkt ze dat. Wat zou Hanke die al iets te dikke meisjes willen voorschotelen? Modellen die eruit zien zoals die meisjes er zelf uitzien? Die dus bevestigen dat iets te dik zijn oké is. ‘Normaal,’ zal Hanke dat wel noemen. Dan maakt ze een denkfout. Normaal betekent niet wat je dagelijks om je heen ziet, normaal is zoals het zou moeten zijn. Wat is dan de boodschap aan meisjes die nog wel slank zijn? Dat ze veel te dun zijn? Dan zit er niets anders op dan meer frikadellen eten en cola drinken.
