Ik kreeg het verzoek om de Facebookpagina “Verboden voor Mannen” leuk te vinden. In eerste instantie wilde ik weigeren, maar ik ben zo verstandig geweest om naar de officiële webpagina van dit online magazine door te klikken. Wat blijkt? Een van de redactieleden is de partner van mijn baas.
Met gezwinde spoed heb ik mijn duimpje blauw omhoog gegooid en ben ik fanatiek statusupdates gaan liken.
Pfoe. Door het oog van de naald.
Het magazine zelf zal vast prima zijn. Linkjes naar erotische verhalen, een online sekswinkel waar je je favoriete buttplug kan kopen, columns over “de dag van de chocolade”, kledingtips en vooral heel veel reclameboodschappen die je flitsend om de oren vliegen. Dat betekent dat de pagina genoeg views trekt om interessant te zijn voor commerciële doeleinden.
Dat is fijn. Daar kan HoeMannenDenken nog wat van leren. Wij moeten het doen met een sporadische gratis onderbroek, die overigens prima zit!
Mijn interesse echter was gewekt.
Ik moet eerlijk zeggen dat ik de hele pagina verder links laat liggen; ik interesseer mij niet voor witte leggings. Maar ik ben verder gaan zoeken. Hoeveel pagina’s bestaan er die vrouwen als doelgroep hebben? Conclusie, na een kleine vijf minuten surfen? HEUL VEUL.
Behalve bovenstaande pagina heb je uiteraard Viva, Linda, maar ook pagina’s als Woelt. Online, hippe webpagina’s voor de zelfverzekerde en zelfbewuste vrouw.
Maar alle pagina’s lijken op elkaar. In volledig hetzelfde format vertellen ze de vrouw dat vingeren mag en ze hebben er allemaal een uitgebreide gebruiksaanwijzing bij geschreven. Alle pagina’s stimuleren de lezeressen om toch vooral die ene Tarzan 3000 aan te schaffen en om hun vriend eens even lekker te verrassen met een ongegeneerde pijpbeurt in de bioscoop. Ze melden allemaal dat witte leggings not done zijn en dat chocolade een guilty pleasure is die best mag en overal staan columns van voorbeeldvrouwen. Vrouwen die, net als elke andere vrouw, weleens onzeker over hun hangtieten zijn.
Vooral niet proberen om het anders te willen doen met je site; dat trekt geen lezeressen. Het is ooit geprobeerd door onze vrouwelijke partners in crime. Zij maakten HoeVrouwenDenken, maar dat bloedde na een maandje leeg. Heel gek.
In gedachten kreeg ik medelijden met mijn baas wiens vrouw op de bank al hurkend een bioscoop probeert te stimuleren. Net als zichzelf door middel van een iets te grote buttplug en een Tarzan 3000.
Precies op het moment dat hij naar voetbal wil kijken.
Want zo denken vrouwen.
[…] natuurlijk allemaal, of jullie de mannelijke versie al kenden weten wij niet, maar neem gerust eens een kijkje. Want eerlijk is eerlijk, ladies, wij willen toch allemaal weleens écht in het hoofd van een man […]