Maxim Hartman en de kreukels van Sophie Hilbrand

01-10-2015 door Maurits Westerbeek

‘Dus jij zou niet met mij naar bed willen!?’ vroeg Sophie Hilbrand aan Maxim Hartman voor haar programma Sophie in de kreukels. ‘Jawel hoor,’ zei hij vriendelijk glimlachend. ‘Als het zou moeten. Een keertje!’ Sophie, op het randje van de 40, is eigenlijk te oud voor Maxim, 52 jaar. Ik kan me dat voorstellen.

Sophie Hilbrand onderzoekt voor haar programma wat vrouwen allemaal doen om er jonger uit te zien en waarom. En in de laatste uitzending wat mannen daarvan vinden. De ondervraagde mannen zien er niets in. Terwijl zelfs Waldemar Torenstra, Sophies vriend, zegt dat hij op jong vrouwenvlees valt. Hij durft zijn hand er niet voor in het vuur te steken dat hij haar op haar vijftigste nog steeds aantrekkelijk zal vinden. En daar gaat geen botox aan helpen. Sophie hoeft er ook niet over te denken te laten snijden in haar lijf. Zinloos, je blijft het altijd zien. De jaren zijn onuitwisbaar.

Vers geperst sinaasappelsap is lekkerder dan uit een pak. Mals lentegroen dat zonlicht doorlaat, is mooier dan het donker verkleurde zomergroen dat al naar bruin verkleurt aan de randen. Voor het eerst iets nieuws aan hebben is spannender dan die oude comfortabele spijkerbroek, hoe goed hij ook nog is. Je weet dat zijn dagen geteld zijn.

Oudere auto’s kunnen mooi zijn. Als ze karakter hebben, maakt perfecte staat niet uit. Sommige auto’s dan, een Ferrari, geen Opel. Als een auto karakter heeft, ga je vanzelf denken dat hij mooi is. Maar het is zelfbedrog. Karakter is wat sommige mensen innerlijke schoonheid noemen. Als ze het over mensen hebben, meer specifiek over vrouwen. Die mensen vinden innerlijke schoonheid dan altijd belangrijker dan uiterlijk, zeggen ze. Het is appels met peren vergelijken. Verwarring zaaien. Om het moeilijk te maken. Ik houd het liever overzichtelijk.

Als ik een vriendin had (voor de seks,) zou ze jong zijn. Waarschijnlijk mede daarom heb ik er geen. Niet voor seks tenminste. Benieuwd hoe Maxim Hartman dat doet. Ik heb wel vriendinnen om mee te praten. En zo. Dat gaat vaak soepeler als ze wat ouder zijn. Maar met schoonheid gaat het vanaf een jaar of achttien niet meer vooruit, integendeel. Vaak behoorlijk hard achteruit. En daar helpen vrouwen zelf aan mee. Ik heb het natuurlijk over uiterlijke schoonheid. Waar seks van komt.

Bij de meeste vrouwen die de veroudering opeens te lijf willen denk ik: had daar eerder aan gedacht! Op je achttiende bijvoorbeeld. Toen dat lijf af, en jij dus op je mooist was. Een rank prinsesje. Vanaf dat punt is verandering geen ontwikkeling meer, maar verval. Per definitie, het is de natuur. Om te beginnen had je toen de extra kilo’s nog buiten de deur kunnen houden. Groei in de breedte in plaats van in de lengte is meestal de eerste verandering die je niet wilt, eentje die juist wel te voorkomen is. Dat zet zoden aan de dijk, als het lukt en zolang het duurt. Tot de huid een vlekkerig en trekkerig oud vel begint te worden. Botox, crèmes en chirurgische messen ten spijt. Een paar rimpels zijn bij lange na het ergste niet.

Zodra vrouwen aan de botox gaan of aan het mes van de cosmetisch chirurg gaan denken, is er meestal al geen redden meer aan. Kunnen ze zich beter aan hun innerlijke schoonheid gaan wijden. Alleen op karakter kunnen ze zich misschien nog handhaven, anders is alles verloren. Voor mannen trouwens ook, maar vrouwen doen meestal hun best ze die waarheid te besparen. De schatten. Al weten ze misschien niet beter.