Reistas inpakken. Fototas inpakken. Laptop opladen. Vliegtuig naar Atlanta nemen. Gedurende het weekend een paar duizend insane foto’s maken. Terug naar huis vliegen.
Met een jetlag in de kont de kids naar school brengen, vrouw knuffelen, een paar pannen eten maken en de vuile onderbroeken in de was mikken. De gemaakte foto’s selecteren, bewerken, mail beantwoorden en de administratie doen.
Reistas inpakken. Fototas inpakken. Laptop opladen. Vliegtuig naar Seoul nemen. Gedurende het weekend een paar duizend insane foto’s maken. Terug naar huis vliegen.
Met een jetlag in de kont de kids naar school brengen, vrouw knuffelen, een paar pannen eten maken en de vuile onderbroeken in de was mikken. De gemaakte foto’s selecteren, bewerken, mail beantwoorden en de administratie doen.
Herhaal bovenstaande het hele jaar door, waarbij je plaatsnamen conform de kalender vervangt met onder meer Miami, Tokio, Buenos Aires, Ibiza, Kaapstad, Sao Paulo, Istanbul en af en toe Amsterdam.
Hoe een Rotterdamse huisvader een alter ego heeft waar hij geldt als beste dancefotograaf ter wereld en in het kielzog van de grootste DJ’s de hele planeet afreist: Rutger Geerling doet het. En dat al ruim twintig jaar. Waarin hij uitgroeide tot de allerbeste in zijn vakgebied. Dat zeggen niet alleen wij, maar ook zijn collega’s, fans, Humberto en bovenal de grootste en bekendste DJ’s die er zijn. Uit zijn archief is uit een voorselectie van 35.000 foto’s geplukt en gekozen tot er een kleine 300 stuks in een boek pasten: This Is My Church. Een koffietafelexemplaar met een gewicht dat postbodes een hernia bezorgt.
Wat het nóg specialer maakt, is dat zo’n beetje alle grote DJ’s van dit moment – Hardwell, Garrix, Tiësto, Aoki, Cox, van Buuren en ga zo maar door – allemaal hun eigen verhaal bij de foto’s vertellen. Soit, Armin van Buuren schreef persoonlijk een episch voorwoord. Onze Pascal pende de rest van het boek op. Scoren dus. Eet die jongen deze kerst eindelijk weer eens vlees.
