Een bloedmooi meisje. Iets oosters, perfecte glimlach. Elke man zou spontaan verliefd worden. En hij, met haar aan een tafeltje. Klein, tenger, donsbaardje, kalend. Ze zijn verliefd. Ik geef hem geen ongelijk.
Ze geeft hem een sigaret. Ze bestellen bier, zij betaalt. Ze blijft verliefd kijken naar het gedrochtje.
Het is zijn beurt om een ronde te betalen. Ik vraag of ze nog wat willen drinken. Ze kijkt hem hoopvol aan. ‘Non‘, zegt hij resoluut.
Ze gaat naar de wc. ‘Is 5 euro enough for a small beer‘, vraagt hij. Ik kijk hem vol minachting aan. Ja, dat is genoeg. Hij bestelt een Stella.
Ze komt terug met twee pints of Stella. Hij komt naar me toe en vraagt fluisterend of ik dat biertje terug kan sturen. Pff ja, waarom ook niet.
Die stiekemerd. Een biertje bestellen voor zichzelf. En hij was al een half uur te laat, in al haar schoonheid wachtte ze op hem.
Liefde is een vreemde ziekte.
Niks vreemds als de rollen omgedraaid zouden zijn, toch?
Emancipatie dus.