Tinder is een soort Playboy voor me. Mooie blote meiden kijken. Maar dan niet bloot, nooit helemaal tenminste. Een beetje aangekleed wordt ook de nieuwe koers van dat blad dat je voor de interviews koopt. Een andere overeenkomst zijn de jonge dames. Jong want je betaalt tenslotte, dan wil je niet je buurvrouw voorgeschoteld krijgen, zelfs niet als ze mooi is, of wat er nog van rest. Tenzij ze toevallig 22 is of haar bloedmooie thuiswonende dochter haar ook op de foto terzijde staat.
Oké, de vergelijking gaat hier een beetje mank want in tegenstelling tot Playboy is Tinder gratis, maar er staan dan ook geen interviews op. Zo makkelijk maakt Tinder het nu ook weer niet om te vinden wat je zoekt. Wel qua leeftijd, dat scheelt alvast. Je kan erop selecteren, als het maar niet onder de 18 is, en daar kan ik mee leven. Maar naar schoonheid moet je zelf op zoek. Je moet dus wel bereid zijn door heel wat trollen en heksen, guitige vriendinnenclubjes, duckfaces en andere gekke bekken te zappen op zoek naar een eersteklas Playboyexemplaar.
Maar goed, ze zitten ertussen. De would-be playmates. In bikini. En dan tik ik dus op het hartje. Meestal gebeurt er dan niets, net als bij Playboy. Maar, en nu komt het voordeel van Tinder, soms gebeurt er waarover je fantaseert. Dan tikt zo’n jonge schone terug. En heb je een match. Opeens zou er van alles kunnen gebeuren.
Meestal zijn het niet de aller-allermooiste meisjes die terugklikken, in ieder geval niet de meisjes die al meteen bijna hun hele hebben en houden op Tinder zetten. Het zijn meisjes die wat te raden overlaten. Fysiek en naar een eventuele dirty mind. Het zijn ook meestal niet de aller-allerjongsten. Wel tegen de dertig soms. De ontwikkeling van een dirty mind kost tijd, tijd om ergens op uitgekeken te raken.
Soms gaan er maanden overheen voor er een toehapt, nou ja op het hartje klikt. Maar laatst waren het er twee in een paar dagen. Toen ik een melding kreeg dat het eerste meisje een bericht had gestuurd, besloot ik haar even te laten wachten voor ik het ging lezen. Niet te happig overkomen. Ze was Engels en zou twee weken in Nederland zijn. Op mannenjacht, deed haar profieltekst vermoeden. Een half uur bleek te lang. Toen ik wilde kijken was het bericht al weg, en ook het meisje was spoorloos uit mijn contactenlijstje verdwenen. Ze had me uit het hare gegooid. Omdat ze zich kennelijk had bedacht. Nooit zal ik weten wat voor spannends ze me even daarvoor had gestuurd.
Het eerste waarmee het tweede meisje van zich liet horen was de vraag waar mijn beloofde piercing zat. Want die had ik netjes vermeld in mijn lijst met specificaties. Ik antwoordde dat ze die op de foto kon zien, als ze goed keek. Twee uur later bleek ook zij afgehaakt. Kennelijk had ze het ding opgespoord en viel de locatie haar tegen. Waar had ze dan gedacht dat hij zou zitten? O daar! Nu snap ik het. Nee, dat lichaamsdeel was op de foto niet zichtbaar. Ik geef ook niet meteen alles prijs.
Tot een echte Tinderdate is het nog niet gekomen. Een beetje tot mijn opluchting. Ik zie me al in de trein zitten op weg naar een vage afspraak. Dat je denkt, ik had ook lekker thuis kunnen zitten. Met een glas wijn. En een eenvoudige doch voedzame maaltijd. De werkelijkheid haalt het nooit bij fantasie.
