Nick (zoon, 12, duidelijk puberend) zit ‘s avonds aan de tafel, druk met zijn wiskunde. Ik lurk tijdens het thuiswerken in mijn werkkamer heimelijk aan mijn e-sigaret. Eigenlijk heb ik nu al enorm veel zin om een drankje te nemen, maar ik weet dat Nick me dan beschuldigend gaat zitten aanstaren, dus ik laat het nog even.
“Ey, pa! Zit je nu alweer te dampen? E-sigaretten zijn óók niet goed voor je hoor, dat weet jij ook!”
Verdomme. Het jong merkt ook alles.
“Ja maar…” stamel ik. “Gewone sigaretten mag ik al niet meer roken van jou. Dit is mijn enige alternatief!”
“Waarom stop je dan niet gewoon, hmm? Net als met dat drinken van je?”
Ik voel me opgelaten. Ik word hier even keihard opgevoed door mijn eigen zoon. Eigenlijk zou het andersom moeten zijn, maar dat is al lang niet meer nodig. Op school worden ze braaf geïndoctrineerd: roken is gruwelijk slecht, zuipen zo mogelijk nog erger, en van de ins en outs van seks weten ze op die leeftijd inmiddels meer dan ik met bijna veertig. Thuis je kinderen voorlichten is al sinds tijden niet meer aan de orde.
Daarom zijn er volwassenen bij achterhaalde voorlichtingsinstituten die denken dat je er dan maar een spelletje van moet maken. Zodat je tóch nog je eigen steentje bij kunt dragen aan de voorlichting van je kroost. Ergens moet er toch een ingang zijn om je denkbeelden en voorstellingen van hoe het wel of niet moet aan je eigen kinderen door te geven?
Ze bij te brengen, dat een sigaretje of twee tijdens een feestje echt geen noemenswaardig risico oplevert? Dat een glas wijn of een bodem whiskey na een zware dag vol gedane arbeid prima in orde is? Dat seks zonder condoom bij tijden nodig is om nieuwe kinderen op deze vreselijke wereld te zetten? En vooral: dat het met de juiste persoon ook iets heel erg fijns en niet een puur pragmatisch iets is?
Er zijn inmiddels allerlei voorlichtingsspelletjes om het met je mini-me’s krampachtig over rook-, seks- en zuipgedrag te hebben. Kaartspelletjes die je van een ‘aanzet tot praten met je kinderen’ kunnen voorzien. Vals Spel van Stivoro bijvoorbeeld. Of ‘Aankaarten’ van Nix18. Of ‘Puberkwartet’ van de Rutgers stichting. Maar wat moet je er in vredesnaam mee? Gedwongen praten over dingen, waarvan ze zelf duizend keer beter weten hoe het moet?
Ik heb daarom besloten om te laten zien hoe het níet moet. Ik zuip, ik rook. Niet overmatig, maar toch. Want: dan kunnen ze daar lekker over vallen en zélf het thema aankaarten. Ze mogen mij opvoeden, met veel plezier. Geen belerend kaartspelletje meer nodig. Werkt fantástisch: bij elke overtreding krijg ik vet op mijn kop. Hoe fijn (over masochisme gesproken…)
Alleen met dat demonstreren van ‘hoe het niet moet met seks’ heb ik nog wel een beetje moeite.
