Als je net als ik in een huis woont waar mannen in de minderheid zijn, dan word je dagelijks geconfronteerd met een overdosis aan vrouwendingen. Denk aan doosjes tampons op het toilet, de WC-bril die steevast omlaag is (“hoe vaak moet ik nog zeggen dat je dat ding omhoog moet doen als je klaar bent?”), tenenspreiders in de badkamer en de nodige damesliteratuur op de salontafel. Zo lezen de dames in huize Van Lier blaadjes als de Viva en uit een onbedwingbare dwang naar research lees ik dat mee. Zo leer ik van alles over polderglamour en winterdips, healthfood en de laatste ontwikkelingen op het gebied van shampoo. Je weet nooit waar het goed voor is.
Op de website van het populaire en symphatieke damesblad las ik dat de redactiedames ook dit jaar opnieuw de verkiezing van De-Man-Met-Wie-Je-Een-Nacht-Wil-Doorbrengen organiseren. Die man verdient, volgens de de Viva en haar lezeressen, de Gouden Bucket. Vorig jaar was het Barry (Atsma) die zich de meest begeerlijke man van Nederland mocht noemen. Met de nodige desinteresse, lees ik op de website van Viva dat vrouwelijk Nederland mag kiezen uit een door de redactie gemaakte voorselectie.
Voordat ik die selectie met je door ga nemen, moet ik de redactie van Viva enigszins berispend toespreken. Een ‘bucketlist’ is namelijk een lijst van dingen die je gedaan moet hebben voor je dood. Denk aan het beklimmen van de Kilimanjaro, uit een helikopter in het zwembad van een BN-er springen, twintig rauwe eieren eten op een nuchtere maag, of eigenhandig een hert doden en slachten om een vers hertenbiefstukje te barbecueën. Wanneer er echter sprake is van een lijst van seksuele handelingen of personen die je voor je dood ‘gedaan’ wil hebben, dan spreken we (volgens de ‘Urban Dictionary – en die kan het weten) over een ‘fucketlist’. Nu begrijp ik dat je van een emmer een gouden exemplaar kunt maken, dus deze vergissing kan ik nog wel door de vingers zien.
Maar dan het lijstje. Ik ga er even in volstrekt willekeurige volgorde doorheen. Als man heb ik namelijk ook best verstand van mannen en als huisgenoot van 4 vrouwen heb ik een niet-representatief beeld ontwikkeld van wat vrouwen een beetje aantrekkelijk vinden. De selectie van de Viva is tien mannen lang. Dat is raar. Elke man weet dat een selectie tenminste elf mannen telt. Het Viva-lijstje van bedwaardige heerschappen luidt:
- Nick & Simon (tegelijk)
Wat direct opvalt is dat de redactie een vrij eenzijdige smaak heeft. Van de 10 mannen, hebben er maar liefst zes een hipsterbaard met dito haar, drie een stoppelbaard en er is slechts één kale neger bij (en dat is, als ik het wel heb, ook de enige man van voor 1980). Ook zijn het vrijwel allemaal modellen en presentatoren (een tieneridool-duo daargelaten). Kortom, één pot nat. Waar is de intellectuele ietwat kalende columnist met een brilletje? Waar is de humoristische blogger met de wat gekkige rode muts? Waar is de entrepreneur die tegelwijsheden bedenkt en verkoopt? Zijn vrouwen dan echt zo oppervlakkig? Weten vrouwen dan niet dat hipsterbaarden écht niet meer kunnen?
Noem het afgunst. Noem het kinnesinne. Maar als je de menukaart in een restaurant vraagt, dan wil je toch ook niet dat er alleen steak op staat? Als je een auto koopt, dan wil je toch ook niet alleen uit zwarte Fordjes kunnen kiezen? Nou dan! En daarom stel ik voor dat alle redactieleden van HMD alsnog worden toegevoegd aan het illustere rijtje begeerlijke mannen. Zelfs een vrouw moet echt kunnen kiezen.
